Κοίτα ποιοι μιλάνε!

«Περί όνου σκιάς»... Τέτοιος ήταν ο καβγάς της κυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ στη συζήτηση για την ακρίβεια στη Βουλή. Και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αφού η πολιτική στήριξης των κερδών του κεφαλαίου, που έχουν «κορόνα στο κεφάλι» τους, βρίσκεται κάτω απ' όποια «πέτρα» των ανατιμήσεων κι αν σηκώσουν τα λαϊκά νοικοκυριά. Θα ήταν για γέλια, λοιπόν, το ποιοι «κονταροχτυπήθηκαν» για την ακρίβεια, αν για τον λαό ο βίος δεν ήταν αβίωτος...

Μιλάνε για το λαϊκό εισόδημα και παριστάνουν τους «σωτήρες» εκείνοι που εναλλάξ στη διακυβέρνηση μείωσαν πάνω από 30% τον μέσο μισθό την τελευταία δεκαετία.

Που ψήφισαν και εφαρμόζουν τον κατάπτυστο νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου για τον κατώτερο μισθό. Που ψήφισαν νόμους για το ξήλωμα των ΣΣΕ, για να δέσουν «χειροπόδαρα» τα σωματεία και να είναι οι εργαζόμενοι βορά στη μεγαλοεργοδοσία, χωρίς δικαιώματα και με μισθούς στον πάτο, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας.

Αυτοί που στερούν από 9 στους 10 ανέργους ακόμα και το πενιχρό επίδομα ανεργίας, ενώ με διαδοχικές αντιασφαλιστικές παρεμβάσεις έκαναν τις συντάξεις «χαρτζιλίκι».

Εκείνοι που ο ένας πίσω από τον άλλο έχουν τσακίσει το λαϊκό εισόδημα με τη φοροληστεία, με τον λαό να πληρώνει σταθερά πάνω από το 95% των άμεσων και έμμεσων φόρων - πάνω από 50 δισ. για την επόμενη χρονιά - προκειμένου να βρεθεί «δημοσιονομικός χώρος» για νέες φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο.

Αυτοί που χαρατσώνουν τον λαό με τον ΕΝΦΙΑ που δήθεν θα καταργούσαν και ψηφίζουν νέα «πράσινα» χαράτσια, για να χρηματοδοτήσει το κράτος τις πράσινες επενδύσεις των μονοπωλίων.

Αυτοί που εδώ και 30 χρόνια «τρέχουν» την «απελευθέρωση» της ηλεκτρικής ενέργειας, δρομολόγησαν την ένταξη στο «μοντέλο - στόχο» της ΕΕ και στο «χρηματιστήριο Ενέργειας», το κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων, τη «μονοκαλλιέργεια» των πανάκριβων ΑΠΕ. Αυτοί που έλεγαν ότι «ο ανταγωνισμός θα ρίξει τις τιμές» και τώρα κάνουν πως δεν ξέρουν τίποτα για το έγκλημα της πανάκριβης ηλεκτρικής ενέργειας, της ενεργειακής φτώχειας που μεγαλώνει.

Αυτοί που στηρίζουν την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, αλλά και της εμπορευματοποίησης σε Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, στις μεταφορές, στην ύδρευση, που ροκανίζει από δέκα μπάντες το λαϊκό εισόδημα.

Ολα λοιπόν τα ρυάκια της ταξικής τους πολιτικής «φουσκώνουν» το «ποτάμι» της ακρίβειας και των ανατιμήσεων. Οπως βέβαια και τα πακέτα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων, στο πλαίσιο της «επεκτατικής πολιτικής» διαχείρισης της κρίσης, που εφαρμόζει η ΝΔ και «πίνει νερό στο όνομά της» ο ΣΥΡΙΖΑ. Ανάμεσα στα αποτελέσματά της είναι και ο πληθωρισμός, που τρώει το λαϊκό εισόδημα.

Απ' όπου κι αν το πιάσει κανείς, διαπιστώνει ότι η καπιταλιστική οικονομία και οι νόμοι της δεν πρόκειται να επαναφέρουν την «κανονικότητα» στις τιμές, όπως λέει η ΝΔ, παρουσιάζοντας τις ανατιμήσεις ως «παροδικό» φαινόμενο. Ακόμα κι αν υπάρξει μια σταθεροποίηση, αυτή θα είναι σε πολύ υψηλότερα επίπεδα απ' ό,τι πριν ξεκινήσει η κούρσα των ανατιμήσεων.

Ούτε πρόκειται ποτέ να συμβαδίσουν τα κέρδη με τα λαϊκά δικαιώματα και τις ανάγκες, όπως κοροϊδεύει ο ΣΥΡΙΖΑ, ξαναζεσταίνοντας αυταπάτες για έναν «δίκαιο» τάχα καπιταλισμό, προκειμένου να αποκτήσει προβάδισμα στην κυβερνητική εναλλαγή. Αντίθετα, κάθε μέτρο που παίρνουν ή προτείνουν ως «φάρμακο» για τα αδιέξοδα του σάπιου συστήματος, αποδεικνύεται «φαρμάκι» για τα εργατικά - λαϊκά στρώματα.

Ο λαός έχει δοκιμάσει όλες τις «συνταγές» της αστικής διαχείρισης και όλων των ειδών τις κυβερνήσεις. Τίποτα απολύτως δεν κέρδισε, αντίθετα έχασε ακόμα περισσότερα, βουλιάζοντας στην ηττοπάθεια και την απογοήτευση. Τώρα είναι η ώρα να δοκιμάσει τη δύναμη του δικού του οργανωμένου αγώνα. Να παλέψει για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, επαναφορά των ΣΣΕ, κατάργηση όλων των αντιλαϊκών φόρων και χαρατσιών, να πληρώσει το κεφάλαιο, όχι αυτός.

Να βάλει στο στόχαστρο τον πραγματικό «ένοχο» για την ακρίβεια και τα άλλα λαϊκά προβλήματα που οξύνονται, το καπιταλιστικό κέρδος. Σε συμπόρευση με το ΚΚΕ να βαδίσει στον δρόμο της ανατροπής, που είναι η μόνη ελπιδοφόρα προοπτική, για μια κοινωνία απαλλαγμένη από το καπιταλιστικό κέρδος, όπου οι λαϊκές ανάγκες και η ικανοποίησή τους θα βρίσκονται στο επίκεντρο της κοινωνικοποιημένης παραγωγής.