Για τα πανηγύρια...

 
Από τα πανηγύρια για τον αγωγό «East Med», που με τη στήριξη των ΗΠΑ τάχα θα «θωράκιζε» την ειρήνη, τη σταθερότητα, αλλά και τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας στην Ανατ. Μεσόγειο απέναντι στις αμφισβητήσεις της τουρκικής κυβέρνησης, έως τις σημερινές αναλύσεις «για τα πανηγύρια», με τις οποίες προσπαθούν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα, μετά την αναβολή του σχεδίου από τις ΗΠΑ, η απόσταση αποδεικνύεται και πάλι «ένα τσιγάρο δρόμος» για ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και συνολικά τα αστικά επιτελεία.

Λίγη σημασία έχει βέβαια για τον λαό η επιτυχία ή η αποτυχία του ενός ή του άλλου σχεδίου της αστικής τάξης. Εκείνο αντίθετα που έχει πολύ μεγάλη σημασία είναι τα συμπεράσματα που βγαίνουν από ένα ακόμη επεισόδιο στο μακρύ σίριαλ της ιμπεριαλιστικής εμπλοκής.

Τι αποδεικνύεται ξανά; Οτι τα σχέδια των επιχειρηματικών ομίλων, κι αυτά των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή, αποτελούν μαγνήτη κινδύνων, ρίχνουν «λάδι στη φωτιά» των ανταγωνισμών ανάμεσα στις αστικές τάξεις και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα που παρεμβαίνουν, «προκαλούν εντάσεις», όπως χαρακτηριστικά λέει το αμερικάνικο «non paper».

Αποτελούν όχι εγγύηση, αλλά παράγοντα αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, τα οποία μπαίνουν στο τραπέζι του ιμπεριαλιστικού παζαριού που προχωρά μέσα από εντάσεις, αλλά και μέσα από την αναζήτηση «διευθετήσεων» και πρόσκαιρων συμβιβασμών, με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών.

Αλλωστε σ' αυτά ακριβώς τα πλαίσια, σχέδια όπως αυτό για τον «East Med» αξιοποιήθηκαν ως «μοχλός πίεσης» στην Τουρκία, όπως αντίστοιχα τώρα η «απόσυρσή» του συνδέεται ευθέως με τα παζάρια που «τρέχουν» στο παρασκήνιο ανάμεσα σε ΗΠΑ και Τουρκία.

Επιβεβαιώνεται δηλαδή ξανά πως αυτός ακριβώς ο σχεδιασμός με «ραχοκοκαλιά» τα σχέδια συνεκμετάλλευσης και τη διατήρηση της «ΝΑΤΟικής συνοχής» στην περιοχή, στον οποίο η Ελλάδα είναι βουτηγμένη ως τα μπούνια, αποτέλεσε κι αποτελεί το «θερμοκήπιο» μέσα στο οποίο κλιμακώνονται και «κατοχυρώνονται» βήμα βήμα οι απαράδεκτες διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης, με οδηγό τη στρατηγική της «Γαλάζιας Πατρίδας».

Η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα λένε πως μικρή σημασία έχει το πώς και ότι το βασικό είναι ο στόχος: Η «αναβάθμιση» της χώρας μέσα από τη συμμετοχή στα ενεργειακά και άλλα σχέδια των ΗΠΑ - ΕΕ, από την οποία τάχα ο λαός έχει κάτι καλό να περιμένει.

Ομως το μόνο που «αναβαθμίζουν» για τον λαό μας οι στόχοι αυτοί της αστικής τάξης είναι τους μεγάλους κινδύνους από την όξυνση των ανταγωνισμών με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα: Δεν έχει παρά να δει κανείς πως με «οδηγό» τον εν λόγω αγωγό και συνολικά τα σχέδια συνεκμετάλλευσης της Ενέργειας, «σφυρηλατήθηκαν» όλα αυτά τα χρόνια οι αναβαθμισμένες στρατιωτικές και άλλες σχέσεις με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, διαμορφώθηκε ο περιβόητος αμερικάνικος νόμος «East Med Act» που μεγαλώνει το «αμερικάνικο αποτύπωμα στην Ανατ. Μεσόγειο», προωθήθηκαν οι κατάπτυστες ελληνοαμερικανικές συμφωνίες για τις βάσεις, που μετατρέπουν τη χώρα μας σε απέραντο ιμπεριαλιστικό ορμητήριο για την «αντιμετώπιση της κακόβουλης επιρροής Ρωσίας και Κίνας».

Ολα αυτά, βέβαια, τα ξέρουν καλά δυνάμεις και όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που υλοποίησαν και στηρίζουν ως αντιπολίτευση αυτή τη στρατηγική. Τώρα αποδίδουν την εξέλιξη αυτή στο ότι η κυβέρνηση της ΝΔ δεν παζάρεψε «επαρκή ανταλλάγματα» για τη βαθύτερη εμπλοκή στα αμερικανικά σχέδια. Λένε δηλαδή ότι με μια άλλη «διαπραγμάτευση», από μια άλλη κυβέρνηση, ο λαός μπορεί τάχα να βγει ωφελημένος από τα επικίνδυνα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια.

Ο λαός τίποτα δεν έχει να περιμένει από την πολιτική της εμπλοκής, με όποιο φερετζέ, παρά μόνο νέους μεγάλους κινδύνους. Μόνο ο δικός του αγώνας για απεμπλοκή από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, για αποδέσμευση απ' όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις με τον ίδιο «νοικοκύρη» στον τόπο του, μπορεί να τον ξεμπλέξει από το επικίνδυνο κουβάρι, να οδηγήσει σε πραγματική ειρήνη και αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με όλους τους γείτονες λαούς.