*Στο μέτωπο του Βόρειου Καύκασου, στο 54ο Τάγμα Σκοπευτών της 25ης Μεραρχίας Σκοπευτών «Τσαπάγιεφ» του Κόκκινου Στρατού, αποτελούμενο από άντρες και γυναίκες ειδικά εκπαιδευμένους σνάιπερ, μάχεται μια 25χρονη κοπέλα που ο πόλεμος την «πέτυχε» στη διπλωματική της πρακτική στο ιστορικό τμήμα του Πανεπιστημίου του Κιέβου. Η Λιουντμίλα Μιχαήλοβνα Παβλιτσένκο δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά. Πηγαίνει εθελοντικά στο μέτωπο. Χωρίς φυσικά να γνωρίζει το πώς θα εξελίσσονταν οι φοιτητικές επιδόσεις της στην αθλητική σκοποβολή...
Το Τάγμα δίνει λυσσαλέες μάχες στη Μολδαβία, το νότο της Ουκρανίας, υπερασπίζεται την Οδησσό και τη Σεβαστούπολη. Εκεί, οι σνάιπερ του 54ου Τάγματος δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους επί 250 μέρες και νύχτες μαχών. Εκεί, η Λιουντμίλα θα αρχίζει να σπάει συνεχόμενα «ρεκόρ»: Μέχρι και τον Ιούλη του 1942, με το ειδικά για ελεύθερους σκοπευτές τυφέκιό της, εξολόθρευσε 309 χιτλερικούς, μεταξύ των οποίων 36 σνάιπερ του εχθρού!
Το καλοκαίρι του 1942 ακολουθεί την επίσημη σοβιετική αποστολή στις ΗΠΑ και τον Καναδά. Ο αμερικανικός λαός τους επιφυλάσσει υποδοχή ηρώων. Στο Τορόντο, χιλιάδες Καναδοί την υποδέχονται. Η Λιουντμίλα μιλά σε πανεπιστήμια και διάφορους οργανισμούς και συναντιέται με τον πρόεδρο Ρούσβελτ. Σε ειδική τελετή τής δίνεται ως δώρο ένα πιστόλι «κολτ», ενώ στον Καναδά τής χαρίζουν μια καραμπίνα «Ουίντσέστερ».
Το 1942, ο Γούντι Γκάθρι είναι ήδη κι αυτός θρύλος στην εργατική τάξη των ΗΠΑ. Μέλος του ΚΚ ΗΠΑ από το 1936 - «το καλύτερο πράγμα που έκανα το 1936 ήταν η ένταξή μου στο Κομμουνιστικό Κόμμα», έλεγε - ο μουσικός από την Οκλαχόμα που με την κιθάρα του, στην οποία είχε γράψει την επιγραφή «αυτή η μηχανή σκοτώνει φασίστες», τραγουδούσε τα βάσανα αλλά και την ελπίδα και τους αγώνες των εργατών και των φτωχών αγροτών της χώρας του, ο Γκάρθι έχει ήδη «σφραγίσει» και τη μουσική ιστορία των ΗΠΑ.
Ο θρύλος του είχε αρχίσει να σχηματίζεται από τις αρχές της 10ετίας του '30, όταν με την κιθάρα του ακολούθησε τους «Οκις», τις ατέλειωτες «ορδές» των εξαθλιωμένων από το οικονομικό «κραχ» και την ξηρασία, φτωχούς εργάτες και αγρότες που με κάθε μέσο έφευγαν από την Οκλαχόμα προς την Καλιφόρνια για να βρουν δουλειά. Ηταν η εποχή που κατέληξε σε σπουδαία τραγούδια, με τον πλέον γνωστό το «This Land Is Your Land» (σσ. «Αυτή η γη είναι η δική σου γη», 1940). Η ένταξή του στο κομμουνιστικό κίνημα ήταν το επόμενο, εύλογο, στάδιο. Και το πόσο συνειδητή ήταν προκύπτει και από τα 174 κείμενά του στη δική του στήλη στο δημοσιογραφικό όργανο του ΚΚ ΗΠΑ «The Daily Worker».
Η «Μις Παβλιτσένκο»
«Μις Παβλιτσένκο, η δόξα της είναι γνωστή/ Η Ρωσία είναι η χώρα σου, ο αγώνας είναι το παιχνίδι σου/ Ολος ο κόσμος θα την αγαπήσει στους χρόνους που θα έρθουν/ Για το ότι πάνω από τρεις εκατοντάδες ναζί έπεσαν από το όπλο της/ Μις Παβλιτσένκο, η δόξα της είναι γνωστή/ Το χαμόγελό σου λάμπει, σαν πρωινός ήλιος/ Αλλά πάνω από τρεις εκατοντάδες ναζιστικά σκυλιά έπεσαν από το όπλο σου/ Στα βουνά και τις πεδιάδες πηδούσες σαν ελάφι/ Κάτω από τα μεγάλα δέντρα, μη γνωρίζοντας φόβο/ Ανεβάζεις την κάνη και πέφτει ο Χανς/ Και πάνω από τρεις εκατοντάδες ναζιστικά σκυλιά πέφτουν από το όπλο σου/ Στην κάψα του καλοκαιριού, στον παγωμένο, χιονισμένο χειμώνα/ Με κάθε καιρό ξετρυπώνεις τον εχθρό/ Ο κόσμος θα αγαπήσει το γλυκό σου πρόσωπο, όπως κι εγώ/ Κι όμως, πάνω από τρεις εκατοντάδες ναζιστικά σκυλιά έπεσαν από το όπλο σου/ Δεν θα 'θελα να πέσω με αλεξίπτωτο στη χώρα σας, σαν εχθρός/ Ετσι όπως ο Σοβιετικός λαός τόσο άγρια αντιμετωπίζει τους κατακτητές/ Δεν θα ευχόμουν να έβρισκα το τέλος μου, νεκρός από τα χέρια μιας τόσο όμορφης κοπέλας/ Αν το όνομά της ήταν Παβλιτσένκο, και το δικό μου... τριακοσιοστός πρώτος/» (σ.σ. ίσως ο Γκάθρι να μην γνώριζε τον πραγματικό αριθμό... εκτός αν δεν του «έβγαινε» ο στίχος. Αλλά προφανώς αυτό λίγη σημασία έχει...).
Ο Γούντι Γκάθρι πέρασε στην ιστορία της μουσικής και στην καρδιά της εργατικής τάξης. Εφυγε από τη ζωή το 1967, στα 55 του χρόνια (γεν. 1912) από ασθένεια που πλήττει το νευρικό σύστημα και από την οποία είχε χάσει και τη μητέρα του. Αφησε πίσω του οχτώ παιδιά από τρεις συζύγους και πάνω από 1.000 τραγούδια, ανάμεσά τους και πολλά για παιδιά. Δημιουργοί όπως ο Μπομπ Ντύλαν τον θεωρούν δάσκαλό τους. Τα τραγούδια του θα βρίσκονται για πάντα στα χείλη των εκμεταλλευομένων.
Η Λιουντμίλα Παβλιτσένκο ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο του Κιέβου και εργάστηκε ως επιστημονικός σύμβουλος στο πολεμικό ναυτικό της πατρίδας της με το βαθμό του λοχαγού. Ανάμεσα στις πολλές διακρίσεις της συγκαταλέγονται δύο Μετάλλια «Λένιν». Ανέπτυξε μεγάλη κοινωνική δράση. Εφυγε από τη ζωή το 1974, στα 58 της χρόνια (γεν. 1916).
Το τραγούδι που ένωσε αυτούς τους δύο θρύλους, είναι πάντα εδώ...
Η Λυδία, gudovantseva, καθάρισε 76 Γερμανούς, μπήκε στα «επίκαιρα» της εποχής και αφηγείται:
 |
| Ρόζα Σάνινα |
Roza Yegorovna Shanina: Ρ. Σανίνα ελεύθερος σκοπευτής του Κόκκινου Στρατού
Η Ρόζα Γκεορκίεβνα Σανίνα γεννήθηκε στις 3 του Απρίλη 1924
Στη
σύντομη ζωή της έγινε τιμημένη ηρωίδα του σοβιετικού λαού και φόβος και
τρόμος για τους φασίστες.
Ο «αόρατος τρόμος της ανατολικής Πρωσίας» (έτσι την αποκαλούσαν) πρόλαβε να σκοτώσει 59 χιτλερικούς στρατιώτες.
Μη νομίσει κανείς ότι οι γυναίκες ελεύθεροι σκοπευτές του Ερευθρού
Στρατού ήταν λίγες: αναφέρονται 2000 συνολικά, από τις οποίες κατάφεραν
να επιβιώσουν 500.
* Στη πρώτη φωτογραφία
Σοφία Κουτλομαμέτοβα - София Кутломаметова -– σκότωσε 24 Ναζί, πέθανε στη μάχη
Αντονίνα Ντιάκοβα -Антонина Дьякова -– σκότωσε 40, επέζησε του πολέμου
Όλγα Μαριένκινα -Ольга Мариенкина -– σκότωσε 70, επέζησε του πολέμου
Tατιάνα Κούζινα -Татьяна Кузина -– δεν σκότωσε κανένα, τραυματίστηκε σοβαρά στην πρώτη μάχη (έχασε ένα μάτι)
Αντονίνα Κομάροβα -Антонина Комарова -– σκότωσε 41, επέζησε του πολέμου
Λίντια Οναγιάνεβα -Лидия Онаянова -– σκότωσε 87, επέζησε του πολέμου
Kλάβντια Ιβάνοβα -Клавдия Иванова -– σκότωσε 42, πέθανε στη δράση
Mαρία Αξένοβα -Мария Аксенова – άγνωστος αριθμός (άγνωστη η τύχη της)
Ραϊσα Σκρινίκοβα- Раиса Скрынникова– άγνωστος αριθμός (άγνωστη η τύχη της)
Όλγα Μπίκοβα -Ольга Быкова -– σκότωσε 42, επέζησε του πολέμου.
«Αν σε πιάσουμε, θα σε σκίσουμε σε 309 κομμάτια και θα τα σκορπίσουμε στους ανέμους!». Οι Ναζί μετέδωσαν μηνύματα στο ραδιόφωνο που έλεγαν: «Liudmila Pavlichenko, έλα μαζί μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σου δώσουμε πολλές σοκολάτες και θα σε κάνουμε Γερμανό αξιωματικό». «Αν σε πιάσουμε, θα σε σκίσουμε σε 309 κομμάτια και θα τα σκορπίσουμε στους ανέμους!».
Ακούγοντας αυτές τις απειλές, η Pavlichenko είπε ότι ήταν χαρούμενη που άκουσε ότι ο εχθρός γνώριζε με ακρίβεια το ιστορικό του.
Τον Ιούνιο του 1942, τραυματίστηκε από πυρά όλμων κατά την πολιορκία της Σεβαστούπολης και στις 22 Ιουνίου, δεδομένης της ιδιότητάς της ως ηρωίδας, μεταφέρθηκε με υποβρύχιο στην πόλη Novorosíisk του Καυκάσου, όπου νοσηλεύτηκε και στη συνέχεια αποσύρθηκε οριστικά από μάχης στο μέτωπο και στάλθηκε στη Μόσχα όπου συναντήθηκε με τον Στάλιν ο οποίος της ανέθεσε μια νέα δουλειά ως εκπαιδεύτρια σε σχολή ελεύθερων σκοπευτών και ως λέκτορας, με τον βαθμό του ταγματάρχη.
https://www.facebook.com/groups/1043995759040355/
«¡Si te atrapamos, te despedazaremos en 309 pedazos y los dispersaremos a los vientosǃ».
ΔιαγραφήLos nazis transmitían mensajes por radio que decían: «Liudmila Pavlichenko, ven con nosotros. Te daremos muchos chocolates y te haremos oficial alemana».
https://www.facebook.com/groups/1043995759040355/
«¡Si te atrapamos, te despedazaremos en 309 pedazos y los dispersaremos a los vientosǃ». Al escuchar estás amenazas Pavlichenko afirmó que se sentía feliz al escuchar que el enemigo conocía con precisión su récord.
En junio de 1942 fue herida por fuego de mortero durante el Sitio de Sebastopol y el 22 de junio, dada su condición de heroína, fue evacuada en un submarino a la ciudad de Novorosíisk en el Cáucaso, donde fue hospitalizada y luego retirada definitivamente del combate en el frente y enviada a Moscú donde se entrevistó con Stalin quien le asignó un nuevo trabajo como instructora en una escuela de francotiradores y conferenciante, con el rango de mayor.
Στις 12 Ιουλίου 1916 γεννήθηκε η Lyudmila Pavlichenko - ελεύθερος σκοπευτής, ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης:
ΑπάντησηΔιαγραφή- αμέσως μετά την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, πήγε στο μέτωπο ως εθελόντρια,
- εκείνη την εποχή ήταν 24 ετών. είναι μητέρα ενός εννιάχρονου γιου (παντρεύτηκε σε ηλικία 16 ετών, ο γάμος διαλύθηκε γρήγορα),
- πριν από τον πόλεμο, η Lyudmila ασχολούνταν με αθλήματα ολίσθησης και σκοποβολής, σπούδασε επίσης σε βραχυπρόθεσμα μαθήματα ελεύθερου σκοπευτή,
- 179 Γερμανοί και Ρουμάνοι στρατιώτες και αξιωματικοί καταστράφηκαν από τους πυροβολισμούς του ελεύθερου σκοπευτή ήδη τους πρώτους μήνες του πολέμου,
- τον Μάρτιο του 1942, μετέφερε έναν θανάσιμα τραυματισμένο ελεύθερο σκοπευτή, τον κατώτερο υπολοχαγό Λεονίντ Κιτσένκο από το πεδίο της μάχης - η Λιουντμίλα και ο Λεονίντ σχεδίαζαν να παντρευτούν και υπέβαλαν αναφορά στην διοίκηση σχετικά με την πρόθεσή τους να παντρευτούν λίγο πριν από αυτό,
- στα μέσα του 1942, η Lyudmila Pavlichenko κατέστρεψε συνολικά 309 στρατιώτες και αξιωματικούς, συμπεριλαμβανομένων 36 ελεύθερων σκοπευτών των εχθρικών στρατευμάτων,
- το καλοκαίρι του 1942, τραυματίστηκε σοβαρά, ανακλήθηκε από την πρώτη γραμμή και οι μάχες τελείωσαν για αυτήν,
- μετά από αυτό, η Pavlichenko, ως μέρος της σοβιετικής αντιπροσωπείας, επισκέφθηκε τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου συναντήθηκε με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Ρούσβελτ και τη σύζυγό του,
- πιστεύεται ότι η φράση που ειπώθηκε κατά τη διάρκεια αυτής της επίσκεψης έγινε ένα από τα ερεθίσματα για το άνοιγμα ενός δεύτερου μετώπου από τους Αμερικανούς,
- αυτό είπε η Lyudmila Pavlichenko στις ΗΠΑ: «Είμαι 25 ετών, στο μέτωπο κατάφερα να καταστρέψω 309 φασίστες εισβολείς. Δεν νομίζετε, κύριοι, ότι κρύβεστε πίσω από την πλάτη μου για πάρα πολύ καιρό;»
- το 1943 στον Pavlichenko απονεμήθηκε ο τίτλος του Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης,
- μετά τον πόλεμο, υπερασπίστηκε το δίπλωμά της στο Πανεπιστήμιο του Κιέβου, εργάστηκε στο Γενικό Επιτελείο του Ναυτικού της ΕΣΣΔ, εργάστηκε στη "Σοβιετική Επιτροπή Βετεράνων Πολέμου",
- 27 Οκτωβρίου 1974 η Lyudmila Pavlichenko πέθανε από εγκεφαλικό - και μέχρι τώρα παραμένει η πιο επιτυχημένη γυναίκα ελεύθερος σκοπευτής στον κόσμο.
Ελεύθερος σκοπευτής, ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης Lyudmila Mikhailovna Pavlichenko
Vladislav Mikosha, 1941 - 1942, Σεβαστούπολη, ΜΑΜΜ / MDF.