Κοινός ο αγώνας για τα μορφωτικά δικαιώματα και τη μόνιμη σταθερή δουλειά

 
Την ανάγκη για άμεση κάλυψη όλων των πραγματικών αναγκών των σχολείων από την πρώτη μέρα αναδεικνύουν μιλώντας στον «Ριζοσπάστη» με αφορμή την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς ο Δημήτρης Ακτύπης, μέλος του ΔΣ της ΟΛΜΕ, και ο Αχιλλέας Ζορμπάς, ειδικός γραμματέας της ΔΟΕ. Μας μιλούν για το πώς ο αγώνας για μαζικούς διορισμούς, μόνιμη και σταθερή δουλειά, συνδέεται με τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών, τη στάση απέναντι στις αναδιαρθρώσεις στην Εκπαίδευση και τη συνέχιση των αγώνων για να μείνουν στα χαρτιά τα μέτρα που ψήφισε το ένα μετά το άλλο η κυβέρνηση.

***

-- Σε λίγες μέρες χτυπά το πρώτο κουδούνι στα σχολεία. Πώς διαμορφώνονται οι όροι για τη λειτουργία τους, για την ουσιαστική ικανοποίηση των μορφωτικών αναγκών των μαθητών, η ικανοποίηση των αναγκών των εκπαιδευτικών και των οικογενειών τους, σε συνθήκες έντασης της ακρίβειας και υποχρηματοδότησης;

Δ.Α.: Καταρχάς, να ευχηθούμε σε όλους, εκπαιδευτικούς, μαθητές και γονείς, καλή σχολική χρονιά. Με την ευχή το πρώτο κουδούνι να ακουστεί σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας και για όλα τα παιδιά, γιατί και αυτό δεν είναι πια δεδομένο, αν λάβουμε υπόψη μας τα κλειστά σχολεία σε πολλές ακριτικές περιοχές καθώς και τα χιλιάδες κενά που ακόμα δεν έχουν καλυφθεί σε πολλά σχολεία της επικράτειας.

Σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, η ουσιαστική ικανοποίηση των μορφωτικών αναγκών των μαθητών μπαίνει, όπως και όλες οι λαϊκές ανάγκες, στη μέγγενη των περικοπών του δημοσιονομικού κόστους, της υποχρηματοδότησης. Δεν μπορούμε να μην μιλήσουμε για την ακρίβεια που έχει τσακίσει το εισόδημα όλων των εργαζομένων, των γονιών, των μαθητών μας και βέβαια των εκπαιδευτικών, ιδιαίτερα των νεοδιόριστων και αναπληρωτών, για τα νέα δεδομένα στο κόστος της Ενέργειας, και τις ανατιμήσεις στις λειτουργικές ανάγκες των σχολείων, που με δεδομένη τη χρόνια υποχρηματοδότηση των σχολικών επιτροπών, θα γονατίσουν τη λειτουργία των σχολείων, ενώ είναι υπαρκτός ο κίνδυνος τα παιδιά να «ξεπαγιάσουν» μέσα στον χειμώνα αν δεν παρθούν μέτρα για το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο και το ρεύμα.

Α.Ζ.: Το πρώτο κουδούνι χτυπά με όρους πολύ δυσκολότερους από πέρσι και είναι αναγκαίο όσο ποτέ να δυναμώσει από την πρώτη μέρα λειτουργίας των σχολείων η οργανωμένη διεκδίκηση για επαρκή χρηματοδότηση των σχολικών επιτροπών, διαγραφές χρεών προς τις ΔΕΚΟ, αφορολόγητο πετρέλαιο και φυσικό αέριο, σχολικό γεύμα και δεκατιανό για όλα τα παιδιά, κατάργηση του ΦΠΑ σε όλα τα σχολικά είδη.

Ταυτόχρονα, είναι φανερό πως δεν πάει άλλο με τους πενιχρούς μισθούς των εκπαιδευτικών, αφού ο εισαγωγικός μισθός για έναν νεοδιόριστο ανέρχεται στα 740 ευρώ! Ειδικά όσοι εργάζονται μακριά από τα σπίτια τους ή μετακινούνται από και προς το σχολείο, ζουν στο όριο της επιβίωσης. Η πάλη για ουσιαστική αύξηση του μισθού κατά 20% στο εισαγωγικό κλιμάκιο και αντίστοιχα σε όλα τα υπόλοιπα, η επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού και αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ είναι το πραγματικά ελάχιστο και αναγκαίο στις μέρες μας.

-- Ενόψει της έναρξης της σχολικής χρονιάς εκπαιδευτικά σωματεία προτάσσουν την ανάγκη να καλυφθούν τα κενά στα σχολεία από την πρώτη μέρα. Τι σημαίνει για μαθητές και εκπαιδευτικούς η τακτική της κάλυψης των αναγκών «με το σταγονόμετρο» και σε διάφορες φάσεις;

Δ.Α.: Σε ό,τι αφορά το εκπαιδευτικό προσωπικό, προσελήφθησαν περίπου 8.500 μόνιμοι εκπαιδευτικοί και 32.000 συμβασιούχοι, ενώ πέρυσι δούλεψαν ως συμβασιούχοι περίπου 50.000 εκπαιδευτικοί. Ταυτόχρονα, τα δύο τελευταία χρόνια είχαμε πάνω από 7.000 συνταξιοδοτήσεις. Σε ΕΠΑΛ και ΓΕΛ υπάρχουν πολλά ολιγομελή τμήματα που ακόμα δεν έχουν εγκριθεί και οι μαθητές τους είναι «στον αέρα». Τέλος, δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για την αντιμετώπιση των κενών που θα δημιουργηθούν λόγω της πανδημίας και την επιτακτική ανάγκη για έγκαιρη έναρξη της ΠΔΣ και της ενισχυτικής διδασκαλίας.

Για την επί 12 χρόνια απουσία μόνιμων εκπαιδευτικών από τα σχολεία ευθύνη έχουν τόσο η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ όσο και οι προηγούμενες (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κ.λπ.). Το γεγονός ότι δεν καλύπτονται τα κενά από την αρχή της σχολικής χρονιάς αλλά και σε πολλές περιπτώσεις ούτε και μέχρι το τέλος της, έχει τραγικές συνέπειες στα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας. Πέρυσι είχαμε αρκετά παραδείγματα που ακόμα και πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα δεν διδάχθηκαν σε σχολεία, ενώ υπήρξαν και μαθήματα που στο τέλος της χρονιάς υπήρχε τράπεζα θεμάτων που διδάχθηκαν μόνο το ένα τετράμηνο. Η κάλυψη των κενών σε δόσεις από το υπουργείο επί της ουσίας αναγκάζει τα σχολεία να λειτουργούν με τα «ελάχιστα», να συμπτύσσουν τμήματα, εκπαιδευτικοί να διδάσκουν άσχετα αντικείμενα από τη βασική τους ειδικότητα (με β' και γ' αναθέσεις), μαθήματα ειδικοτήτων να ξεκινάνε - αν ξεκινάνε - πολύ αργότερα, μαθητές να αναγκάζονται να αλλάζουν ειδικότητα ή και σχολεία στα ΕΠΑΛ γιατί δεν εγκρίνονται τα ολιγομελή τμήματα, μαθήματα κατεύθυνσης στη Γ' Λυκείου, που προετοιμάζονται τα παιδιά για τις Πανελλαδικές, να γίνονται σε πολυπληθή τμήματα.

Α.Ζ.: Ακριβώς επειδή τα κενά των σχολείων δεν είναι απλά κουτάκια σε ένα excel, αλλά μορφωτικές ανάγκες και δικαιώματα των παιδιών, είναι άμεση ανάγκη να καλυφθούν από την πρώτη μέρα όλες οι πραγματικές ανάγκες σε εκπαιδευτικούς, ειδικό επιστημονικό και βοηθητικό προσωπικό.

Αυτό σημαίνει ότι οι προσλήψεις πρέπει να περιλαμβάνουν και να καλύπτουν όλες τις ειδικότητες και τις δομές της Εκπαίδευσης και όχι τα «βασικά» κενά. Το αφήγημα που χτίζει η κυβέρνηση περί «κανονικότητας» μέσα στη σχολική πραγματικότητα καταρρέει, μιας και μιλάμε για ειδικότητες που καλύπτουν άσχετα σε αυτές επιστημονικά αντικείμενα, κενά που υπάρχουν έως και τον Φλεβάρη, ενώ δομές όπως τα ολοήμερα, δομές Ειδικής Αγωγής και ΖΕΠ λειτουργούν υποστελεχωμένες. Δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με 25άρια τμήματα (τόσο για υγειονομικούς αλλά κυρίως για παιδαγωγικούς λόγους).

Στη σημερινή εποχή είναι ανάγκη των μαθητών να μειωθεί ο αριθμός παιδιών σε 15 σε κάθε τμήμα, να επανέλθει άμεσα ο υπεύθυνος δάσκαλος στο Ολοήμερο, να καλυφθούν από την αρχή της χρονιάς με προσλήψεις όλες οι επιπλέον ανάγκες στο Ολοήμερο.

Και η γνώση των πραγματικών κενών υπάρχει και οι εκπαιδευτικοί υπάρχουν για να τα καλύπτουν. Αυτό που εμποδίζει την υλοποίηση της παραπάνω αναγκαιότητας είναι η λογική της σύμπτυξης του κόστους για την Παιδεία, που διαχρονικά οι κυβερνήσεις το μετέφραζαν ως «εξορθολογισμό», «χρηστή διαχείριση» κ.λπ.

Γι' αυτό και ο αγώνας για μόνιμη και σταθερή δουλειά πάει χέρι - χέρι με τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών της λαϊκής οικογένειας.

-- Τις προηγούμενες χρονιές ο κλάδος μετρά σημαντικές και διαρκείς αγωνιστικές κινητοποιήσεις, απέναντι στις αλλαγές που ψηφίστηκαν για το περιεχόμενο και τη λειτουργία του σχολείου, τον ρόλο του εκπαιδευτικού. Τι όρους δημιουργούν μπροστά στην προσπάθεια να εφαρμοστούν στην πράξη πλευρές αυτών των νομοθετημάτων;

Δ.Α.: Οι μεγάλες αγωνιστικές κινητοποιήσεις του κλάδου ανέδειξαν τις στρατηγικές στοχεύσεις των νόμων που ψήφισε η κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και όλου του νομοθετικού πλαισίου του ΣΥΡΙΖΑ, που διατήρησε άθικτο η σημερινή κυβέρνηση.

Οι αγωνιστικές διεκδικήσεις ενάντια στην κατηγοριοποίηση των σχολείων, ενάντια στην ολοένα και μεγαλύτερη όξυνση των ταξικών φραγμών και του δικαιώματος στη μόρφωση όλων των παιδιών, στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, στην προστασία της υγείας μαθητών και εκπαιδευτικών μέσα στην πανδημία, στην υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων των συναδέλφων αποτελούν μια τεράστια παρακαταθήκη για το μέλλον. Αυτή η εμπιστοσύνη των συναδέλφων εκφράστηκε και στα πολύ θετικά αποτελέσματα που είχαμε στα Συνέδρια των Ομοσπονδιών ΟΛΜΕ και ΔΟΕ αλλά και των πρωτοβάθμιων σωματείων.

Θεωρούμε ότι αυτή η παρακαταθήκη σε συνδυασμό με τις νέες προκλήσεις που θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε τη φετινή χρονιά, θα μας βρουν καλύτερα προετοιμασμένους. Η οργάνωση στα σωματεία μας, ο συλλογικός αγώνας προσδοκούμε να γίνουν η ασπίδα προστασίας για την επίθεση που εκδηλώνεται και εντείνεται όλο και περισσότερο. Μπροστά σε μια δύσκολη - όπως όλα δείχνουν - χρονιά επιδιώκουμε να αναπτυχθούν εστίες αντίστασης με την κυβερνητική πολιτική και αγώνες διεκδίκησης για αυξήσεις στους μισθούς, μέτρα στήριξης των αναπληρωτών εκπαιδευτικών, ουσιαστικής στήριξης της λειτουργίας των σχολείων, υπεράσπισης των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών μας. Είμαστε αισιόδοξοι ότι από αυτή τη μάχη θα βγούμε νικητές, θα φροντίσουμε εμείς, οι εργαζόμενοι, γι' αυτό!

Α.Ζ.: Η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να υλοποιήσει τις βασικές πλευρές του νομοθετικού της έργου, το οποίο βρήκε τα προηγούμενα χρόνια ισχυρή αντίδραση από το σύνολο των εκπαιδευτικών και αποκαλύφθηκαν οι πραγματικές της στοχεύσεις στα μάτια των γονιών.

Οι αντιδραστικές αλλαγές στο περιεχόμενο του σχολείου, η προσπάθεια να αλλάξει η φυσιογνωμία του με εύηχους όρους όπως «αποκέντρωση» και «αυτονομία», ο ασφυκτικός έλεγχος μέσω της αξιολόγησης που οδηγεί στην κατηγοριοποίηση των σχολείων μπορούμε να πούμε καθαρά πως δεν έχουν τη νομιμοποίηση των εργαζομένων.

Ηδη μια σειρά Σωματεία Εκπαιδευτικών δεν σταμάτησαν τη δράση τους, αντιπαλεύοντας την εφαρμογή των αντιεκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων (συγχωνεύσεις - καταργήσεις τμημάτων, εξασφάλιση όρων διαβίωσης και μετακίνησης των εκπαιδευτικών κ.λπ.). Υπάρχει σοβαρή πείρα το τελευταίο δίχρονο με μια σειρά νομοθετημάτων που έμειναν στα χαρτιά (κάμερες στην τάξη, τηλε-απουσίες, διεύρυνση του ωραρίου των νηπιαγωγών, εμπόδια στην κατηγοριοποίηση των σχολείων, ηλεκτρονικές εκλογές - φακέλωμα της ψήφου). Αποδεικνύεται πλέον πολύ χαρακτηριστικά πως όταν ένας αντιλαϊκός νόμος ψηφίζεται στη Βουλή, στο πεδίο της εφαρμογής ο αποφασιστικός παράγοντας είναι η δράση των εργαζομένων.

Δράση με διεκδικητικό περιεχόμενο και αλληλεγγύη για κάθε ζήτημα

Συζήτηση με τον Π. Κατηφέ, πρόεδρο της ΑΣΓΜΕ, και την Στ. Βαλαβάνη, πρόεδρο της Ομοσπονδίας Γονέων Αττικής

Με προσανατολισμό την υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν μόρφωσης για κάθε παιδί, με συλλογική δράση και στήριξη στις αγωνίες της λαϊκής οικογένειας, οι γονείς υποδέχονται μία νέα σχολική χρονιά σε συνθήκες έντασης της ακρίβειας, ενώ δρομολογείται η υλοποίηση νέων μέτρων για τα σχολεία, με ορατές τις επιπτώσεις της διαχείρισης της πανδημίας. Για τους όρους που διαμορφώνονται για τα σχολεία, τους μαθητές και τις οικογένειές τους, όπως και για τον ρόλο του γονεϊκού κινήματος, μιλούν στον «Ριζοσπάστη» ο Παναγιώτης Κατηφές, πρόεδρος της ΑΣΓΜΕ, και η Στέλλα Βαλαβάνη, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γονέων Αττικής.

***

-- Μπροστά στην έναρξη της σχολικής χρονιάς, ποιες είναι οι αγωνίες των γονιών σε ό,τι αφορά τους μαθητές αλλά και τη συνολική λειτουργία της Εκπαίδευσης;

Π. Κ.: Δυστυχώς οι γονείς βιώνουμε άλλον έναν «βαρύ» Σεπτέμβρη. Οι προσδοκίες και τα όνειρα που έχουμε εμείς και τα παιδιά μας για την εκπαιδευτική πρόοδο, για την κατάκτηση της γνώσης, προσκρούουν στις κρατικές ελλείψεις και ανεπάρκειες. Και αυτόν τον Σεπτέμβρη, με το «πρώτο κουδούνι» έχουμε να αντιμετωπίσουμε ελλείψεις εκπαιδευτικών, παλιά και ακατάλληλα σχολικά κτίρια, μάθημα σε αίθουσες container, σχολεία χωρίς επαρκή καθαριότητα, αλλαγές στο περιεχόμενο της Εκπαίδευσης που δεν ανταποκρίνονται στις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες, την αγωνία με τα ελλιπή μέτρα για την πανδημία.

Επιπλέον οι γονείς για άλλη μια χρονιά αναγκαζόμαστε να βάλουμε βαθιά το χέρι στην τσέπη για να καλύψουμε τη διαχρονική υποχρηματοδότηση του δημόσιου σχολείου, με την ακρίβεια να έχει τσακίσει το εισόδημά μας και παράλληλα να πρέπει να επιλέξουμε ποια υποχρέωσή μας δεν θα καλύψουμε, για να μπορέσουμε να αγοράσουμε όλα τα αναλώσιμα που χρειάζεται ένας μαθητής.

-- Το υπουργείο Παιδείας, η κυβέρνηση συνολικά, μετά από έναν κύκλο νομοθετημάτων προχωρά στην υλοποίηση πλευρών του νέου - αναβαθμισμένου, όπως λέει - σχολείου. Πώς στέκεστε απέναντι σ' αυτά τα μέτρα;

Π. Κ.: Οι όποιες εξαγγελίες του υπουργείου Παιδείας και όλες οι αλλαγές που έχουν νομοθετηθεί δεν βρίσκουν σύμφωνη την εκπαιδευτική κοινότητα. Υπάρχουν σοβαρές και ουσιαστικές διαφωνίες από εκπαιδευτικούς, μαθητές και γονείς. Οι νόμοι για το «νέο σχολείο» πράγματι το αλλάζουν, αλλά προς χειρότερη κατεύθυνση, αφού έχουν ως κεντρικό άξονα την υποχρηματοδότηση, τη διάσπαση του ενιαίου χαρακτήρα της μόρφωσης, την κατηγοριοποίηση σχολείων και μαθητών. Δείτε χαρακτηριστικά τι έγινε με την Τράπεζα Θεμάτων, που σε πολλά μαθήματα πάνω από το 50% των μαθητών έγραψαν κάτω από τη βάση, αφού σε εκατοντάδες σχολεία δεν καλύφθηκε η ύλη, λόγω έλλειψης καθηγητών. Δείτε με το νέο Ολοήμερο, που θα λειτουργεί με διευρυμένο ωράριο αλλά χωρίς σταθερό δάσκαλο που θα έχει την ευθύνη για τη μελέτη των παιδιών. Σημασία δεν έχουν οι ώρες λειτουργίας του Ολοήμερου αλλά οι όροι λειτουργίας του, ώστε να επιτελεί πραγματικά τον ρόλο του και όχι να είναι άλλο ένα «πυροτέχνημα».

-- Σε σχέση με το τελευταίο που αναφέρθηκε, την επέκταση του ωραρίου λειτουργίας πολλών σχολείων στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, πώς βλέπει η Ομοσπονδία να υλοποιείται το συγκεκριμένο μέτρο;

Σ. Β.: Ως γονείς έχουμε να επισημάνουμε τα εξής: Τα Ολοήμερα Τμήματα όλα αυτά τα χρόνια ποτέ δεν ξεκινούσαν με το χτύπημα του κουδουνιού τον Σεπτέμβρη, κι αυτό γιατί λειτουργούν με αναγκαστικό αριθμό ελάχιστων μαθητών για να ξεκινήσει ένα Τμήμα, με αποτέλεσμα πολλές φορές να μη λειτουργεί το Ολοήμερο, γιατί λείπουν ένας με δύο μαθητές από τον απαιτούμενο αριθμό και έτσι δεκάδες άλλοι μαθητές δεν μπορούν να κάνουν χρήση. Πολλοί γονείς δεν εγγράφουν τα παιδιά τους στο Ολοήμερο, ειδικά στο Νηπιαγωγείο, για να μη μένουν περισσότερες ώρες στις αίθουσες - containers. Δεν υπάρχουν τραπεζαρίες, ούτε και τραπεζοκόμοι στο σύνολο σχεδόν των Δημοτικών Σχολείων. Τα παιδιά μας τρώνε στα ίδια θρανία όπου κάνουν μάθημα, ελάχιστα σχολεία διαθέτουν ακόμα και φούρνο μικροκυμάτων, με αποτέλεσμα τα παιδιά να τρώνε κρύο το φαγητό της ημέρας που έχουν φέρει από το σπίτι τους.

Επίσης, με την κατάργηση της οργανικής θέσης δασκάλου για το Ολοήμερο, σήμερα καλύπτεται η θέση κυκλικά από τους υπόλοιπους δασκάλους. Από δασκάλους ειδικοτήτων, έως και από γυμναστή, με αποτέλεσμα να έχει εγκαταλειφθεί η σύνδεση Ολοήμερου - μελέτης και να λειτουργεί αυτό μόνο ως φύλαξη. Για ποιο πρόγραμμα λοιπόν να μιλήσουμε;

Αν θέλουμε να ενισχύσουμε ουσιαστικά το Ολοήμερο, θα πρέπει να μιλάμε για γενναία χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό για τη δημιουργία τραπεζαρίας σε κάθε σχολείο, με τον απαραίτητο εξοπλισμό (τραπέζια, καρέκλες, κουζίνα κ.λπ.). Τη θέσπιση θέσης τραπεζοκόμων σε κάθε σχολείο, ανάλογα με τον μαθητικό πληθυσμό του. Τη διάθεση σχολικών γευμάτων σε όλους τους μαθητές. Την κάλυψη όλων των κενών με μόνιμο εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό από την αρχή του σχολικού έτους. Την επαναφορά της οργανικής θέσης του δασκάλου Ολοήμερου και την άμεση πρόσληψη του απαραίτητου εκπαιδευτικού προσωπικού, έτσι ώστε να είναι εφικτή η μελέτη μέσα στο σχολείο με μια αναλογία 1 δάσκαλος ανά 15 μαθητές.

-- Η Ομοσπονδία Γονέων Αττικής μέσα στο καλοκαίρι συνέταξε υπόμνημα που αφορά την ανάγκη να εξασφαλιστεί η συμμετοχή των παιδιών σε απογευματινές πολιτιστικές - αθλητικές δραστηριότητες, με ευθύνη δήμων και κράτους, δωρεάν. Ποιο είναι το σκεπτικό για αυτήν την παρέμβαση;

Σ. Β.: Η αγωνία των γονιών και η ανάγκη των παιδιών για απογευματινές πολιτιστικές - αθλητικές δραστηριότητες υπήρχαν πάντα. Ομως φέτος, με πρώτο δεδομένο τις οικονομικές συνθήκες και δεύτερο το αποτύπωμα της πανδημίας από κοινωνικοψυχολογική πλευρά για τους μαθητές, δημιουργήθηκε η απαίτηση για τη συγκεκριμένη διεκδίκηση.

Για εμάς τους γονείς είναι πάρα πολύ δύσκολο, λόγω εργασιακών ωραρίων αλλά και μεγάλης οικονομικής επιβάρυνσης, να ενταχθούν τα παιδιά μας σε απογευματινές πολιτιστικές - αθλητικές δραστηριότητες με συνδρομή. Επιπλέον, στο τέλος κάθε σχολικής χρονιάς έχουμε το άγχος για τη συμμετοχή ή όχι των παιδιών μας σε πρωινές καλοκαιρινές δραστηριότητες, αφού οι καλοκαιρινές άδειές μας δεν συμβαδίζουν με αυτές των παιδιών, οι δε θέσεις στα summer camps των δήμων κάθε χρόνο και δεν καλύπτουν όλες τις αιτήσεις και, πολύ περισσότερο, σε πολλές περιπτώσεις συνοδεύονται από πολύ μεγάλο αντίτιμο. Γεννιέται λοιπόν άμεσα η ανάγκη να λειτουργήσουν και να εκπονηθούν προγράμματα πολιτιστικών και αθλητικών δραστηριοτήτων στα σχολεία, με ενιαίο, επιστημονικά καταρτισμένο πρόγραμμα ανάλογα με τις ηλικιακές ανάγκες των παιδιών, με δωρεάν πρόσβαση για όλους τους μαθητές και με αποκλειστική ευθύνη των δήμων και του κράτους για τη χειμερινή περίοδο.

Να γίνουν τα σχολεία μας απογευματινοί «πυρήνες» αθλητισμού και πολιτισμού. Να εκπονηθούν αντίστοιχα προγράμματα για την καλοκαιρινή περίοδο, με τους ίδιους όρους που περιγράφουμε παραπάνω, χωρίς κόστος συμμετοχής, για να καλυφθούν οι ανάγκες των παιδιών μας σε αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες. Αλλωστε η δημιουργική απασχόληση των παιδιών μας, το παιχνίδι, ο αθλητισμός και ο πολιτισμός είναι δικαίωμά μας.

-- Ολα δείχνουν ότι η πανδημία εξακολουθεί να είναι εδώ, και ήδη ανακοινώθηκαν τα όσα θα ισχύσουν για τα σχολεία. Με βάση και την εμπειρία των προηγούμενων δύο χρόνων, ποια θεωρείτε επαρκή μέτρα για την προστασία της υγείας και της εκπαιδευτικής διαδικασίας;

Π. Κ.: Η διαχείριση της πανδημίας στη σχολική κοινότητα και τα μέτρα που απαιτούνται είναι αποκλειστική ευθύνη του κράτους και της κυβέρνησης. Δεν μπορεί για άλλη μια χρονιά με επίκληση στην «ατομική ευθύνη» να κρύβονται κάτω από το χαλάκι οι παλινωδίες της κυβέρνησης. Δεν μπορεί σήμερα να υπάρξει σχολείο χωρίς επαρκές μόνιμο προσωπικό καθαριότητας, δεν μπορεί για άλλη μια χρονιά οι γονείς να τρέχουν μόνοι τους για self test ή rapid test, δεν μπορεί να στοιβάζονται 22 - 25 μαθητές σε μικρές και ακατάλληλες αίθουσες. Εμείς θεωρούμε ότι είναι επιβεβλημένος ο σταθερός προληπτικός έλεγχος μαθητών και εκπαιδευτικών, με αποκλειστική ευθύνη του κράτους, μέσα από κινητές μονάδες του ΕΟΔΥ, αλλά και με μαζική διάθεση δωρεάν τεστ στην εκπαιδευτική κοινότητα.

-- Ποια είναι λοιπόν η στάση του κινήματος των γονιών απέναντι στην κατάσταση που διαμορφώνεται; Ποιος ο ρόλος που μπορούν να παίξουν οι Σύλλογοι, οι Ενώσεις και οι Ομοσπονδίες Γονέων;

Π. Κ.: Η πρόσφατη πείρα από την πανδημία δείχνει ότι αν αναγκάστηκε η κυβέρνηση να πάρει κάποια μέτρα, ήταν κάτω από τη διεκδίκηση γονιών, μαθητών και εκπαιδευτικών, και αυτό είναι μια ζωντανή παρακαταθήκη για τη δράση μας.

Οι Σύλλογοι Γονέων, οι Ενώσεις, οι Ομοσπονδίες και βέβαια σε πανελλαδικό επίπεδο η ΑΣΓΜΕ έχουμε σαφή προσανατολισμό, που έχει ως βάση την υπεράσπιση της δημόσιας δωρεάν ενιαίας μόρφωσης για κάθε παιδί. Θέλουμε ο Σύλλογος Γονέων, που είναι το κύτταρο της οργάνωσης των γονιών, να είναι το στήριγμα κάθε γονιού, για τις αγωνίες και τα όνειρα που έχουμε για το μέλλον των παιδιών μας. Αυτό απαιτεί μαζικοποίηση των Συλλόγων Γονέων, διεκδικητικό περιεχόμενο και δράση που να φωτίζουν τις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες, και παράλληλα να στέκονται αλληλέγγυοι σε κάθε γονιό και μαθητή, για κάθε είδους πρόβλημα, όπως εκφράζεται όχι μόνο στο σχολείο, αλλά και στη ζωή.