Επιστολή κινηματογραφιστών στον Στάλιν

 Αγαπητέ Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς,

Κατά τη διάρκεια των εορτασμών της 17ης επετείου της Οκτωβριανής Επανάστασης βγήκαμε στους δρόμους της Μόσχας, του Λένινγκραντ, του Κιέβου, της Τιφλίδας, του Μπακού και της Τασκένδης.

Ο εορτασμός της επετείου είναι μια σπουδαία επίδειξη της δύναμης και της ευημερίας της σοσιαλιστικής μας πατρίδας. Αποτελεί επίσης εξαιρετικό φεστιβάλ τέχνης. Η τέχνη έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι των εορτασμών, η τέχνη έχει αρχίσει πραγματικά να ανήκει στο λαό, όπως έλεγε ο Λένιν. Έχει γίνει μέτρο της πολιτιστικής προόδου και απόδειξη της οικονομικής και της πολιτικής ανάπτυξης της χώρας μας.

Η τέχνη μας επιχειρεί να εκφράσει τις μεγάλες ιδέες της χειραφέτησης της ανθρωπότητας, την οργισμένη έφοδο των επαναστατών ενάντια σε οπισθοδρομικές δομές της κοινωνίας και την υπερίσχυση τους συγκριτικά με τις παρωχημένες κοινωνικές συνειδήσεις.

Η τέχνη μας, που απαιτεί την αναγνώριση και τον θαυμασμό ολόκληρης της προοδευτικής ανθρωπότητας, αντλεί τη δύναμή της από την ιδεολογία της, από το γεγονός ότι εξυμνεί και μεταμορφώνει σε εικόνες τη σπουδαιότερη ανοικοδόμηση του κόσμου, την υπόθεση του επαναστατικού Κόμματος του Λένιν και του Στάλιν.

Τώρα, κατά τη διάρκεια της 15ης επετείου του σοβιετικού κινηματογράφου εμείς, οι δημιουργικοί εργάτες του, κατακλυζόμαστε από ένα αίσθημα δικαιολογημένης υπερηφάνειας μιας και η τέχνη μας έχει κατακτήσει την τιμητική θέση που της αξίζει ανάμεσα στις άλλες εξαίρετες τέχνες της σοσιαλιστικής μας πατρίδας.

Πριν από δεκαπέντε χρόνια ο σοβιετικός κινηματογράφος δεν είχε πολιτιστικές παραδόσεις, ούτε ανθρώπινο δυναμικό, ούτε υλική βάση. Στη χώρα μας, η τέχνη αυτή γεννήθηκε από την Επανάσταση. Ο Λένιν έδωσε κολοσσιαία βαρύτητα στον κινηματογράφο που θέριεψε υπό την άμεση καθοδήγηση του Ηγέτη, τη βούληση του Κόμματος και της Επανάστασης.

Εξαιτίας της αυξημένης εκβιομηχάνισης μας, απελευθερωθήκαμε από την εξάρτηση από άλλες χώρες. Το σύνθημα του Πενταετούς Προγράμματος «Όλα με τα δικά μας μηχανήματα και με τα δικά μας υλικά» έχει σχεδόν πλήρως υλοποιηθεί στην κινηματογραφική μας βιομηχανία. Κι αυτό επιτεύχθηκε σε μια χώρα που δεν είχε γνώση παραγωγής οργάνων ακριβείας ή χημικής βιομηχανίας. Για το λόγο αυτό είμαστε ευγνώμονες στο Κόμμα και σε εσάς, τον μέγα Αρχηγό του, σύντροφε Στάλιν. 

Η πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας, η διαπαιδαγώγηση νέων ανθρώπων προερχόμενων από κλιμάκια εργατών και αγροτών, έχει προσφέρει στον κινηματογράφο τα στελέχη του. Οι σπουδαιότεροι άνθρωποι του σοβιετικού κινηματογράφου έχουν παράξει μια σειρά από λαμπρά έργα που έχουν αναγνωριστεί παγκοσμίως. Ο σοβιετικός κινηματογράφος έχει εκφύσει και διαπαιδαγωγήσει ταλαντούχους διδασκάλους που είναι τώρα στη δημιουργική τους ακμή.

Εκατομμύρια προλετάριοι και εργάτες γης στη Σοβιετική Ένωση, εκατομμύρια προλετάριοι σε ξένες χώρες, παρακολουθούν τις ταινίες μας κάθε βράδυ. Είμαστε ικανοποιημένοι από αυτή την αξιοσημείωτη επαφή με το κοινό μας, μας ευχαριστεί η υποστήριξη και η προσοχή με την οποία το κοινό μας περιβάλλει. Για τούτο είμαστε ευγνώμονες στο Κόμμα του Λένιν και του Στάλιν, το οποίο απελευθέρωσε τους πολιτιστικούς πόρους εκατομμυρίων ανθρώπων, μας δίδαξε να σεβόμαστε το έργο μας και διαπαιδαγώγησε ένα κοινό που σέβεται την τέχνη μας. Γνωρίζουμε ότι το δυνατότερο όπλο μας είναι η δύναμη της πεποίθησης μας, η ιδεολογική δύναμη των ταινιών μας· αποτέλεσμα της άμεσης καθοδήγησης του Κόμματος, το οποίο μας δίδαξε την τέχνη του να κατανοούμε τον κόσμο και μας έδωσε τη δύναμη και το δικαίωμα να τον ανοικοδομήσουμε μέσα από την τέχνη.

Εργαζόμαστε με διαφορετικούς τρόπους, με διαφορετικές μεθόδους και σε διαφορετικά είδη, αλλά όλοι παρακινούμαστε από μια γενική επιθυμία να εκφράσουμε με τον καλύτερο τρόπο, τις ιδέες που εμπνέουν το σπουδαιότερο μέρος της ανθρωπότητας, τις ιδέες του Μαρξ και του Λένιν, τις ιδέες του λαμπρού Ηγέτη του σημαντικότερου και πιο επαναστατικού Κόμματος: Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν. Στην επέτειο αυτή εκφράζουμε τον θαυμασμό και την αγάπη μας.

Γ. Αλεξαντρόφ, Β. Μπαμπότσκιν, Άμο Μπεκ-

Ναζάροφ, Μ. Μπλέιμαν, Για. Μπλιοκ,

Π. Μπλιαχίν, Β. Μπροντιάνσκι, Γ. Βασίλιεφ,

Σ. Βασίλιεφ, Δ. Βερτόφ, Β. Βολτσόκ,

Ν. Γκάλκιν, Β. Γκάρντιν, Α. Γκίντσμπουργκ,

Α. Γκολόβνια, Γ. Γκρέμπνερ, Δ. Ντεμούτσκι,

Α. Ντοβζένκο, Ε. Εγκόροβα, Ν. Ζάρκι,

Α. Ιβανόφσκι, Ι. Καβαλερίτζε, Μ. Κάουφμαν,

Γ. Κόζιντσεφ & Λ. Τράουμπεργκ, Σ. Κοζλόφσκι,

Μ. Καλατόζοφ, Σ. Κομάροφ, Γιου. Κορς,

Ι. Κρίνκιν, Λ. Κουλέσοφ, Ο. Λεονίντοφ, Λούκοφ,

Σ. Μαγκάριλ, Α. Μάχερετ, Α. Μεντβέντκιν,

Α. Μάινκιν, Α. Μόσκβιν, Β. Μυασνίκοβα,

Β. Νίλσεν, Β. Πετρόφ, Για. Ποσέλσκι

Β. Ποσλάβσκι, Για. Προταζάνοφ, Β. Πουντόβκιν,

Α. Ραζούμνι, Γιου. Ράϊζμαν, Ν. Ρογκόζιν,

Μ. Ρομ, Α. Δωμάτιο, Γ. Ρόσαλ, Γ. Τάσιν,

Γιου. Τάριχ, Σ. Τιμοσένκο, Ε. Τίσε,

Ι. Κήφιτς & Α. Ζάρκη, Ε. Τσεζάρσκαγια,

Ε. Τσερβιάκοφ, Μ. Τσιαουρέλι, Μ. Σενγκέλαγια,

Σ. Αϊζενστάιν, Ε. Ένεϊ, Φ. Έρμλερ,

Σ. Γιούτκεβιτς.

 

Πηγή: «Dorogoi losif Vissarionovich!», Sovetskoe kino, 1934, τεύχος 11/12 (Νοέμβριος/Δεκέμβριος), σ. 5-6.

 

Παναγιώτης Μανιάτης