30/05/1778
Πεθαίνει ο κορυφαίος Γάλλος συγγραφέας και διανοούμενος της Αναγέννησης Βολτέρος (φιλολογικό ψευδώνυμο του Φρανσουά Μαρί Αρουέ).
30/05/1793
Τέσσερα περίπου χρόνια μετά την έκρηξη της αστικής επανάστασης στη Γαλλία, πραγματοποιείται νέα λαϊκή εξέγερση στο Παρίσι, έπειτα από την οποία εγκαθιδρύεται επαναστατική δικτατορία των Ιακωβίνων.
30/05/1814
Γεννιέται στο Πριαμούκινο της Ρωσικής Αυτοκρατορίας ο Μιχαήλ Μπακούνιν. Ο Μπακούνιν εμφανίζονταν σαν θεωρητικός του αναρχοκομμουνισμού με ένα κράμα ουτοπικών σοσιαλιστικών ιδεών και προυντονισμού (ο ίδιος θεωρούσε τον Προυντόν δάσκαλό του).
Στην Α΄ Διεθνή (Διεθνής Ενωση των Εργατών) ξέσπασε σφοδρή αντιπαράθεση ανάμεσα στον Κ. Μαρξ και στον Μπακούνιν γύρω από σημαντικά θεωρητικά ζητήματα σε σχέση με το κράτος, την ταξική πάλη κλπ. Ο Μπακούνιν και οι οπαδοί του έπειτα από σκληρή διαπάλη διαγράφτηκαν από τη Διεθνή.
Η Παρισινή Κομμούνα ήρθε να επιβεβαιώσει τη μαρξιστική θέση για την επαναστατική εξουσία και τα καθήκοντά της. Κατόπιν, ο Μπακούνιν συνδέθηκε με το Νετσάγιεφ, υποστηρίζοντας την ατομική τρομοκρατία και διαμορφώνοντας σχέδια εξέγερσης. Οι οπαδοί του Μπακούνιν έπαιξαν τότε σοβαρό ρόλο στο προβοκάρισμα των ταξικών αγώνων της εποχής.
30/05/1826
Πεθαίνει ο Παλαιών Πατρών Γερμανός. Ο Π. Π. Γερμανός ήταν ένας από τους λίγους ιεράρχες που είχαν μυηθεί στην Φιλική Εταιρία παραμονές της Επανάστασης του 1821.
Σε αυτόν αποδίδεται από την επίσημη ιστοριογραφία η ύψωση της σημαίας της Επανάστασης στην Αγία Λαύρα στις 25 Μαρτίου, γεγονός όμως το οποίο είναι αναληθές και καθιερώθηκε αργότερα ως «εθνικός μύθος». Την επίμαχη ημερομηνία ο Π. Π. Γερμανός βρισκόταν στην Πάτρα, όπου έσπευσε μαζί με τους προκρίτους προκειμένου να αναλάβουν τα ηνία της Επανάστασης, που είχε ξεσπάσει ήδη από τις 21 του μηνός.
30/05/1913
Στο Λονδίνο υπογράφεται η συνθήκη ειρήνης μεταξύ της ηττημένης κατά τον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των νικητών Ελλάδας, Σερβίας, Βουλγαρίας και Μαυροβουνίου.
Σύμφωνα με τη Συνθήκη αυτή παραχωρούνταν στους νικητές όλα τα εδάφη που βρίσκονταν δυτικά της γραμμής Αίνου - Μηδείας, εκτός της Αλβανίας, που θα παρέμενε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ως ανεξάρτητη Ηγεμονία.
Όπως αποδείχθηκε ωστόσο η συγκεκριμένη Συνθήκη έμελε να είναι θνησιγενής, οξύνοντας τους ανταγωνισμούς μεταξύ των αστικών τάξεων των βαλκανικών χωρών και οδηγώντας σε νέο πόλεμο για το εκ νέου μοίρασμα της περιοχής (Β’ Βαλκανικός Πόλεμος).
30/05/1925
Στη Σαγκάη οι φοιτητές οργανώνουν αντιιμπεριαλιστική διαδήλωση. Η αγγλοαμερικανική χωροφυλακή του «διεθνούς» τμήματος της πόλης ανοίγει πυρ κατά των διαδηλωτών, σκοτώνοντας και τραυματίζοντας πολλούς. Η δολοφονική αυτή επίθεση ξεσηκώνει κύμα αγανάκτησης στην Κίνα και διεθνώς. Στη Σαγκάη κηρύσσεται γενική απεργία. Αρχίζει το λαϊκό «κίνημα της 30 του Μάη».
30/05/1930
Ένοπλη εξέγερση στην Ινδοκίνα. Στο Σαμόϊ, 200 χλμ. βορειοδυτικά της Σαϊγκόν χιλιάδες αγρότες διαδηλώνουν με κόκκινες σημαίες ενάντια στους φόρους. Ακολουθούν αιματηρές συγκρούσεις με γαλλικά στρατεύματα.
Στην επαρχεία Σάντεξ ο διοικητής, υπό την πίεση των αγροτικών κινητοποιήσεων, αναγκάστηκε να αναστείλει τους φόρους και να παραχωρήσει γη.
30/05/1935
Στη Γαλλία, εκτός από Κομμουνιστικό και το Σοσιαλιστικό Κόμμα, προσχωρούν στο Λαϊκό Μέτωπο το Ριζοσπαστικό, το Ριζοσπαστικό - Σοσιαλιστικό, το Δημοκρατικό - Σοσιαλιστικό, καθώς και διάφοροι άλλοι ανένταχτοι.
30/05/1941
Οι νεολαίοι Μανώλης Γλέζος και Απόστολος Σάντας κατεβάζουν τη Γερμανική σημαία από την Ακρόπολη.
Ο Απόστολος Σάντας και ο Μανώλης Γλέζος κατεβάζουν τη Γερμανική σημαία από την Ακρόπολη
30/05/1941
Από τη Γαύδο δραπετεύει ομάδα από 8 εξόριστους κομμουνιστές. Ανάμεσά τους ο Λεωνίδας Στρίγκος και ο Μάρκος Βαφειάδης.
Απέδρασαν από τη Γαύδο 8 εξόριστοι κομμουνιστές
30/05/1942
Συγκροτείται το Κεντρικό Επιτελείο του παρτιζάνικου κινήματος της ΕΣΣΔ. Η συμβολή των παρτιζάνων, που δρούσαν στα μετόπισθεν του Γερμανικού στρατού, στη γενικότερη πολεμική προσπάθεια του Σοβιετικού λαού υπήρξε ανεκτίμητη. Οι παρτιζάνοι έφτασαν να μετρούν, από 90.000 μαχητές το 1941, 550.000 το 1943.
30/5/1945
Επιστροφή στην Ελλάδα του Νίκου Ζαχαριάδη από το Νταχάου
30/05/1948
Δημοσιεύεται δήλωση της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης (Κυβέρνηση του Βουνού), στην οποία τονίζεται ότι είναι έτοιμη να δεχτεί και ενθαρρύνει οποιαδήποτε πρωτοβουλία για την ειρηνική εξομάλυνση της κατάστασης και την αποκατάσταση της δημοκρατικής ζωής στην Ελλάδα.
30/05/1949
Τμήματα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ) στο Γράμμο διενεργούν δυναμική αντεπίθεση και καταλαμβάνουν τα Πατώματα της β. Την ίδια στιγμή, άλλα τμήματα του ΔΣΕ πραγματοποίησαν αντιπερισπασμό στη Λαγκάδα - Θεοτόκο, Οξυά, Ταμπούρι - Γύφτισσα και Κάντσικο.
30/05/1950
Τη νύχτα της 30 προς 31 Μάη πραγματοποιείται στρατιωτικό πραξικόπημα από τον ΙΔΕΑ, που κατηύθυνε ο Παπάγος. Ο ίδιος το πρωί της 31/5 το σταμάτησε.
30/05/1959
Αποχωρούν από το Ιράκ οι τελευταίοι Βρετανοί ιμπεριαλιστές.
30/05/1967
Στον απόηχο αλλεπάλληλων πραξικοπημάτων και συγκρούσεων, ο στρατιωτικός διοικητής της επαρχίας Μπιάφρα της Νιγηρίας ανακηρύσσει την ανεξαρτησία της από την υπόλοιπη χώρα.
30/05/1968
Ο στρατηγός Ντε Γκολ διαλύει την Εθνοσυνέλευση και προκηρύσσει εκλογές για τις 23 Ιούνη, ενώ σε τηλεοπτικό του μήνυμα προς το γαλλικό λαό ισχυρίζεται ότι υπάρχει «κίνδυνος κομμουνιστικής δικτατορίας» και απειλεί εμμέσως με δικό του συνταγματικό πραξικόπημα και εμφύλια σύρραξη.
30/05/1974
Οι μητέρες και οι συγγενείς των πολιτικών κρατουμένων φοιτητών, με έκκληση τους προς την παγκόσμια κοινή γνώμη καταγγέλλουν τα βασανιστήρια στα οποία υποβλήθηκαν στην Ασφάλεια και στο Μπογιάτι, ζητώντας τη συμπαράσταση για τη σωτηρία τους.
30/05/1977
Πέθανε ο Βασίλης Ρώτας, Έλληνας λογοτέχνης, που μετέφρασε στα ελληνικά όλα τα έργα του Γουίλιαμ Σέξπιρ. (Γεν. 23/4/1889)
30/05/ Παγκόσμια Ημέρα Πολλαπλής Σκλήρυνσης
30 Μαίου 1826, πεθαίνει ο ιεράρχης Παλαιών Πατρών Γερμανός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεννήθηκε στην Δημητσάνα Αρκαδίας το 1771. Έφτασε στην Πάτρα, ως καινούργιος Μητροπολίτης, το 1806, σε μια εποχή που το Πατριαρχείο, μετα την εξόντωση των κλεφτών (απο τους Οθωμανούς με την συνεργασία του ιερατείου και των κοτζαμπάσηδων) είχε αρχίσει προπαγάνδα στον λαό, που ήταν οργισμένος απο την στάση που είχαν προύχοντες και ανώτεροι κληρικοί.
Ο Γρηγόριος Ε (που αργότερα αφόρισε την επανάσταση του 1821) είχε στείλει επισκόπους να κηρύττουν τήν "κοινήν ήσυχίαν", δηλαδή την εδραίωση της Οθωμανικής κυριαρχίας.
Ο Γερμανός έφτασε στην Πάτρα το 1806, τόν καιρό πού ο αρχηγός των ανταρτών Κολοκοτρώνης, μετά απο κατατρεγμούς, έφευγε γιά τή Ζάκυνθο. Σταλμένος απο το Πατριαρχείο, έγινε Μητροπολίτης σε ηλικία μόλις 35 ετών και ακολούθησε με συνέπεια την γραμμή του Γρηγορίου. Ο νεαρός μητροπολίτης, πού περιφρονούσε τό λαό, "τους απαίδευτους και χυδαίους", χωρίς δισταγμό, πήρε τό μέρος των κοτζαμπάσηδων και έγινε αρχηγός τους.
Όταν, έναν χρόνο μετά, το 1807, έφτασε στήν Πελοπόννησο ο γιός τού Άλή πασά, Βελής, παραχώρησε νέα προνόμια και ιδιοκτησίες στους προύχοντες για να συνεχίσουν την εξόντωση των κλεφτών και να στηρίζουν την τότε εξουσία. Ιδιαίτερα όμως περιποιήθηκε τον αρχηγό τους, τον Γερμανό, που ήταν φίλος και "ομόφρων" του πατέρα του Αλή Πασά.
Έτσι, με την συνεργασία με τους Οθωμανούς, ο Γερμανός απέκτησε επιρροή ακόμα και στην Ρούμελη. Τόσο στενή ήταν η συνεργασία του με την Οθωμανική εξουσία, που,όταν γύρισε απο την Κωνσταντινούπολη το 1818, οι πλούσιοι Τούρκοι της περιοχής έστειλαν χρυσοστολισμένα άλογα στην παραλία για να κάνουν μεγαλοπρεπή την άφιξη του.
Όμως, παρά τις προσπάθειες των κοτζαμπάσηδων και του ιερατείου, η Πελοπόννησος συνέχιζε να βράζει. Η Φιλική εταιρεία δεν είχε εμπιστοσύνη στους ανώτερους ιεράρχες και τους κοτζαμπάσηδες, έπειδή ήξερε ότι έχουν στενές σχέσεις και κοινά συμφέροντα με τους Τούρκους.
Όμως, ήταν αναγκασμένη να προσπαθήσει να προσεταιριστεί κάποιους απο αυτούς για να δοθεί κύρος στην εξέγερση που ετοιμαζόταν. Ακόμα και σε αυτό το πλαίσιο, ο Γερμανός δεν ήταν καν η πρώτη επιλογή, αφού δεν του είχαν εμπιστοσύνη,(λόγω της στάσης του και του ότι είχε πάει Συνοδικός στην Κωνσταντινούπολη (κοντά στους κύκλους του Σουλτάνου). Όμως, όταν η προσέγγιση άλλων απέτυχε, ο Φιλικός Αντώνης Πελοπίδας, που είχε εντολή να μην μυήσει τον Γερμανό, αναγκάστηκε να τον προσεγγίσει.
Ο Γερμανός δέχτηκε (όπως έκαναν και άλλοι που έβλεπαν ότι μπορεί να υπάρξουν αλλαγές και ήθελαν να διατηρήσουν τα προνόμια τους). Όμως, όσο πλησίαζε η εξέγερση, ο ίδιος καί οι κοτζαμπάσηδες προσπαθούσαν πλέον με κάθε τρόπο νά τήν ματαιώσουν, κηρύσσοντας "την αναβολήν ως καλίστην πολιτικήν".
Ο τρόμος τους έγινε πανικός όταν έμαθαν ότι θα έφτανε στην
Πελοπόννησο ο Παπαφλέσσας για να ξεσηκώσει τον κόσμο. Προσπάθησαν να τον εμποδίσουν, να τον δολοφονήσουν,να τον φυλακίσουν, να τον συκοφαντήσουν. Όμως δεν τα κατάφεραν και ο Παπαφλέσσας άνοιξε την ιστορική μυστική σύσκεψη της Βοστίτσας με μια πύρινη ομιλία υπέρ της ένοπλης επανάστασης κατα των Οθωμανών.
Τότε οι κοτσαμπάσηδες, που ήθελαν να ματαιώσουν την επανάσταση, του επιτέθηκαν. Την μεγαλύτερη επίθεση την δέχτηκε απο τον Γερμανό, ο οποίος τον έβρισε και τον αποκάλεσε "άρπαγα, εξωλέστατον, αλιτήριον, ασυνείδητον, απατεώνα"που δε φρόντιζε για τίποτε άλλο "ειμή τίνι τρόπω να ερεθίση την ταραχήν του έθνους διά να πλουτίση εκ των αρπαγών".
2
ΔιαγραφήΌμως ο Παπαφλέσσας δεν έκανε πίσω και απείλησε ότι θα προχωρήσει χωρίς αυτούς.
Μπροστά στο ενδεχόμενο να απομονωθούν και να γίνουν στόχος και των Οθωμανών και των Ελλήνων, οι κοτζαμπάσηδες αποφάσισαν να υποστηρίξουν (δήθεν) την επανάσταση, με την ελπίδα να την ματαιώσουν η να την ελέγξουν στην πορεία. Οι Οθωμανοί, θορυβημένοι απο την κατάσταση, κάλεσαν τους προεστούς και τους δεσπότες στην Τρίπολη, δήθεν για συζητήσεις.
Ο Γερμανός είχε καταλάβει ότι είχαν άλλα σχέδια. Επειδή φοβήθηκε για την ζωή του, στην αρχή έκανε τον άρρωστο και μετά, μαζί με άλλους προεστούς, πήγαν και κρύφτηκαν στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας για να αποφασίσουν τι θα κάνουν. Έτσι, η Αγία Λαύρα όχι μόνο δεν είναι σύμβολο της επανάστασης του 1821 αλλά αντίθετα είναι σύμβολο του φόβου των κοτζαμπάσηδων και του ιερατείου και της προσπάθειας τους να την ματαιώσουν.
Όμως, 21 Μαρτίου 1821, ξέσπασε εξέγερση στην Πάτρα και ο λαός, με ηγέτη τον τσαγκάρη Παναγιώτη Καρατζά, έδιωξε τους Τούρκος και τους ανάγκασε να κλειστούν στο φρούριο. Τότε, βλέποντας ότι κάθε προσπάθεια να ματαιωθεί η εξέγερση είχε αποτύχει, ο Γερμανός και οι άλλοι προεστοί μπήκαν (εκ του ασφαλούς) στην πόλη (24 Μαρτίου, τρείς μέρες μετά την εξέγερση) και εγκατέστησαν αμέσως ένα "διευθυντήριο" (25 Μαρτίου) απο το οποίο απέκλεισαν τους οπλαρχηγούς που είχαν καταλάβει την πόλη.
Τα αποτελέσματα ήταν καταστροφικά. Η "ηγεσία" του Γερμανού, με την ανικανότητα της και τον αποκλεισμό των πραγματικών ηγετών της επανάστασης, οδήγησε γρήγορα σε διάλυση και ήττα των εξεγερμένων, είσοδο των Οθωμανών στην πόλη και σφαγή του λαού της Πάτρας στις αρχές Απριλίου. Ο Γερμανός δραπέτευσε "βυθισμένος είς λύπην" ενω ο Καρατζάς και οι άλλοι οπλαρχηγοί συνέχισαν τις επιθέσεις,ακόμα και μέσα στην Πάτρα.
Στην συνέχεια, ο Γερμανός, μαζί με τους άλλους προύχοντες, προσπάθησαν να εμποδίσουν και να συκοφαντήσουν και τον Φιλικό Δ.Υψηλάντη, για να διατηρηθούν τα προνόμια τους και ο ρόλος που ήθελαν να έχουν. Μετά, προσπάθησε να υπονομεύσει και τον Κολοκοτρώνη στις εκστρατείες για την ανακατάληψη της Πάτρας και την κατάληψη της Τρίπολης.
Το φθινόπωρο του 1822, ο Γερμανός φεύγει για την Ιταλία, ως εκπρόσωπος της Επανάστασης. Όταν επιστρέφει, είναι περίοδος εσωτερικών συγκρούσεων. Η κυβέρνηση Κουντουριώτη απομονώνει τους κοτζαμπάσηδες της Πελοποννήσου και αρχίζει να τους καταδιώκει. Ο Γερμανός, παρόλο που ήταν αμέτοχος στην σύγκρουση, συλλαμβάνεται, απαξιωμένος και απο την αντιλαική στάση που είχε κρατήσει όλα τα χρόνια. Του πήραν όλα τα χρήματα (ακόμα και τα άμφια) και αφέθηκε ελέυθερος μετά απο παρέμβαση του Σουλιώτη οπλαρχηγού Γ.Δράκου.
Προσπαθεί να αποκτήσει ξανά πρόσβαση στην εξουσία, όμως 30 Μαίου 1826, πεθαίνει απο τύφο (που τότε θέριζε το Ναύπλιο). Επειδή είχε δημιουργήσει πολλούς εχθρούς, ο θάνατος του γέννησε υποψίες για δηλητηρίαση, ενω ακόμα και για τις τιμές στην κηδεία του υπήρξε διαμάχη.
Το όνομα του Π.Π Γερμανού μπορεί να είναι σήμερα γνωστό σε όλους, εξαιτίας της πλαστογραφίας του 1821 και του μύθου της Αγίας Λαύρας. Λιγότερο γνωστή είναι η αληθινή ιστορία του, αφού δεν βολεύει και την κατεστημένη κρατική/εκκλησιαστική αφήγηση.
Η πραγματικότητα είναι ότι η δράση του σχετικά με την επανάσταση (με εξαίρεση την-εκ του ασφαλούς-ευλογία των όπλων στην Πάτρα) ήταν όχι μόνο ασήμαντη αλλά-τις περισσότερες φορές-αρνητική και επιζήμια. Όπως η δράση του κοινωνικού στρώματος που εκπροσωπούσε (κοτζαμπάσηδες, ανώτεροι ιεράρχες κ.α),που εμφανίστηκε μετα την επανάσταση, ως "εκπρόσωπος"του έθνους, με ψεύτικες ιστορίες, μέσα απο την κρατική και εκκλησιαστική προπαγάνδα.
Πηγές: "Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός χωρίς θρύλο", Τ.Σταματόπουλος, Κάλβος, "Απομνημονεύματα περί της ελληνικής επαναστάσεως 1821-1828" ,Φωτάκος (Χρυσανθόπουλος Φώτιος), Επικαιρότητα, "Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως", G.Finlay, Τολίδη,"Μορφές του Εικοσιένα", Γ.Λαμπρινός, Μπάυρον, "Ιστορία Ελληνικής Επαναστάσεως", Διονύσιος Κόκκινος, Μέλισσα, "Ο εσωτερικός αγώνας πριν και κατά την επανάσταση του 1821", Τ.Σταματόπουλος, Κάλβος, "Ιστορία της ελληνικής επαναστάσεως", G.F Hertzberg Κύπειρος, "Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως", Σ.Τρικούπης, Λιβάνης.