Η «συμπολίτευση» που μετατρέπει τους χώρους δουλειάς σε παγίδες θανάτου

 Το νέο εργοδοτικό έγκλημα στο Πέραμα, με θύμα τον 47χρονο εργάτη, έφερε ξανά στην επιφάνεια την τραγωδία διαρκείας στους χώρους δουλειάς, με τους εργάτες καθημερινά να δίνουν τη μάχη για το μεροκάματο αλλά και για να γυρίσουν αρτιμελείς στα σπίτια τους.

Εκεί, λοιπόν, που η κυβέρνηση βλέπει «χαμογελαστούς» εργαζόμενους, κάθε τρεις εργάσιμες μέρες πέφτει και ένας νεκρός στο μεροκάματο. Αυτός είναι ο τραγικός απολογισμός για το 2022, αποτελώντας μόνο την κορυφή του παγόβουνου της εκμετάλλευσης. Δείχνει ταυτόχρονα πόσο βαρύ είναι το τίμημα που πληρώνουν οι εργαζόμενοι για τη θωράκιση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, που έχουν «ευαγγέλιο» οι κυβερνήσεις των ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ.

Τα θανατηφόρα εργατικά δυστυχήματα για το συγκεκριμένο έτος λοιπόν ξεπέρασαν τα 100, συνεχίζοντας την ανοδική πορεία των τελευταίων χρόνων. Στον αριθμό αυτό αποτυπώνεται ένα ελάχιστο μέρος της μαύρης λίστας με τους εργάτες που έχασαν τη ζωή τους, καθώς δεν συμπεριλαμβάνονται οι θάνατοι εργαζομένων στην εξορυκτική βιομηχανία και στα πλοία. Δεν συμπεριλαμβάνονται τα θανατηφόρα περιστατικά που δεν δηλώθηκαν ποτέ από την εργοδοσία ως εργατικά, όπως συμβαίνει αρκετές φορές με τα «ατυχήματα» διανομέων, που καταγράφονται σαν τροχαία, χωρίς να συνδέονται με την εργασία. Δεν συμπεριλαμβάνονται όσοι εργαζόμενοι πέθαναν από κάποιο νόσημα που οφείλεται σε συνθήκες εργασίας, ή που οι συνθήκες εργασίας συνέβαλαν στη χειροτέρευση της ασθένειας. Είναι γνωστό άλλωστε ότι στην Ελλάδα η καταγραφή των επαγγελματικών ασθενειών είναι μηδενική, άρα μηδενική είναι και η αντιμετώπισή τους.

ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ συνεταιράκια και στο κουκούλωμα των εργοδοτικών εγκλημάτων

Με ευθύνη των κυβερνήσεων του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ, μέχρι και σήμερα δεν έχουν δημοσιοποιηθεί οι Εκθέσεις Πεπραγμένων της Ανεξάρτητης Αρχής Επιθεώρησης Εργασίας (πρώην Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας) από το 2018 έως και σήμερα, παρά μόνο κάποια επιμέρους στοιχεία. Με αυτό ως δεδομένο, τα δημοσιοποιημένα στοιχεία αφορούν έως το έτος 2017 και επιβεβαιώνουν ότι το έγκλημα είναι διαρκές, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων και των εργοδοτών.

Ενδεικτικά αναφέρουμε:

• Την τριετία 2015 - 2017 σημειώθηκαν σχεδόν 20.000 εργατικά «ατυχήματα» (ο αριθμός αφορά μόνο όσα έχουν δηλωθεί στην Επιθεώρηση Εργασίας), από τα οποία τα 216 ήταν θανατηφόρα.
• Την τριετία 2012 - 2014 σημειώθηκαν σχεδόν 16.000 εργατικά «ατυχήματα», τα 194 θανατηφόρα.

Η αυξομείωση των «ατυχημάτων» δεν οφείλεται ούτε τότε, ούτε σήμερα στο ποιος ήταν κυβέρνηση, αλλά κυρίως στον όγκο και στην ένταση της παραγωγικής διαδικασίας.

Σε ό,τι αφορά τις κυβερνήσεις, αντιθέτως, όλες έχουν κάνει ό,τι περνάει από το χέρι τους για να χειροτερέψουν οι όροι εργασίας και για να αποδυναμώσουν τις κρατικές αρχές που είναι αρμόδιες για τον έλεγχο της τήρησης των μέτρων για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία.

Το αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών είναι ο θανατηφόρος συνδυασμός της μη λήψης μέτρων για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία - αφού αυτά πάντα βρίσκονται να ...«χάνουν» στην εγκληματική ζυγαριά του σιδερένιου νόμου «κόστους - οφέλους» που διέπει το κυνήγι των επενδύσεων - και του ότι την ίδια στιγμή οι κυβερνήσεις έχουν φροντίσει για τη μόνιμη «ασυλία» των ομίλων, αφού έχουν «ξεδοντιάσει» τους ελεγκτικούς μηχανισμούς.

Η Επιθεώρηση Εργασίας και η Επιθεώρηση Μεταλλείων μένουν ουσιαστικά χωρίς προσωπικό και χωρίς την αναγκαία υλικοτεχνική υποδομή, από τα αυτοκίνητα που θα τους μεταφέρουν στους χώρους δουλειάς μέχρι τα αναγκαία όργανα μέτρησης για τον εντοπισμό πιθανών βλαπτικών παραγόντων.

Την αποδυνάμωση των υπηρεσιών δείχνουν στοιχεία που λένε τα εξής:

• Το 2017 υπηρετούσαν μόλις 373 επιθεωρητές Εργασιακών Σχέσεων και 245 επιθεωρητές για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία. Μια χούφτα επιθεωρητές για να ελέγξουν περίπου 300.000 επιχειρήσεις!
• Την ίδια ώρα, στην Επιθεώρηση Μεταλλείων υπηρετούν μόλις 10 εργαζόμενοι για να ελέγξουν 2.000 εργοτάξια και εγκαταστάσεις. Το μήνυμα λοιπόν των κυβερνήσεων προς τους εργοδότες είναι σαφές και διαρκές: «Κάντε ό,τι θέλετε».

Τα παραπάνω κάνουν «καθεστώς» το ξεσάλωμα της εργοδοσίας. Και, με τη μετατροπή της Επιθεώρησης Εργασίας σε «ανεξάρτητη αρχή», μπαίνει και το «κερασάκι στην τούρτα», αφού πλέον οι κυβερνήσεις αποποιούνται και τις όποιες τυπικές πολιτικές ευθύνες είχαν. Πρόσφατο είναι το παράδειγμα της εγκυκλίου του Αρείου Πάγου, με την οποία το κράτος απαλλάσσει την Επιθεώρηση Εργασίας από την υποχρέωση σύνταξης έκθεσης για «ήσσονος σημασίας εργατικά ατυχήματα». Ετσι, δίνεται κατεύθυνση να μην ερευνώνται απανωτά «μικρά ατυχήματα» σε χώρους δουλειάς, παρόλο που αυτά προετοιμάζουν συνήθως για το μεγάλο και πολλές φορές τραγικό δυστύχημα. Η Ζώνη του Περάματος αποτελεί την πιο τραγική επιβεβαίωση αυτής της κατάστασης, αφού εκεί οι εργαζόμενοι μήνες τώρα προειδοποιούσαν, καταγράφοντας καθημερινά «ατυχήματα» που για το κράτος μπορεί να είναι «ήσσονος σημασίας», αλλά τελικά οδήγησαν στον άδικο χαμό του Γιάννη Νομικού.

Στις μυλόπετρες των σχέσεων εργασίας - λάστιχο

Ξεχωριστή «συμβολή» στον πολλαπλασιασμό των εργατικών «ατυχημάτων» έχουν οι σχέσεις εργασίας - λάστιχο, που πάνε μαζί με την εντατικοποίηση, ώστε να βγαίνει περισσότερη δουλειά από λιγότερο προσωπικό και μάλιστα σε διαρκή επισφάλεια.

Γιατί, πώς να εφαρμοστούν ουσιαστικά μέτρα πρόληψης, όταν για την κερδοφορία των ομίλων διαλύεται κάθε σταθερή σχέση εργασίας; Χαρακτηριστικό είναι ότι το 2011 εργάζονταν με μερική απασχόληση 300 χιλιάδες εργαζόμενοι, το 2017 διπλασιάστηκαν φτάνοντας τις 620 χιλιάδες και το 2021 έφτασαν τις 735 χιλιάδες (στοιχεία ΕΦΚΑ)

Με βάση στοιχεία του συστήματος «Εργάνη», το 2014 απολύθηκαν λόγω λήξης σύμβασης ορισμένου χρόνου 600.000 εργαζόμενοι και το 2022 για τον ίδιο λόγο απολύθηκαν οι υπερδιπλάσιοι, 1.350.000 εργαζόμενοι! Μιλάμε δηλαδή για σχεδόν 4 χιλιάδες απολύσεις τη μέρα. Ολη αυτή η «ευελιξία» έχει τραγικές επιπτώσεις και στην προστασία της ζωής του εργαζόμενου στο μεροκάματο, αφού «μονιμοποιείται» η προσωρινότητα. Ετσι, χιλιάδες εργαζόμενοι απολύονται πριν ακόμα προλάβουν να εξοικειωθούν με το αντικείμενο εργασίας τους, βρίσκουν άλλη δουλειά και αναγκάζονται να καταπιάνονται διαρκώς με πρωτόγνωρα αντικείμενα, δεν αποκτούν πείρα πολύτιμη ώστε να μην κινδυνεύουν. Εργοδότες που διαρκώς ανακυκλώνουν προσωπικό αναθέτουν διαρκώς επικίνδυνες και σύνθετες εργασίες σε διαφορετικούς εργαζόμενους. Τέτοιο τίμημα πληρώνουν για παράδειγμα οι εργάτες στους ΟΤΑ, που καλούνται ακόμα και σε προχωρημένη ηλικία να ανέβουν για πρώτη φορά σε απορριμματοφόρα. Αποτέλεσμα; Δεκάδες εργατικά «ατυχήματα», απανωτά θύματα στο μεροκάματο.

Με το ΚΚΕ στην αναμέτρηση με τη φονική «κανονικότητα» των κερδών

Με αυτήν τη φονική «κανονικότητα» στους μεγάλους χώρους δουλειάς έχει να αναμετρηθεί η εργατική τάξη καθημερινά. Μια κανονικότητα που έχει τις σφραγίδες των ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και η επόμενη κυβέρνηση θα την κάνει ακόμα χειρότερη, με την ουσιαστική συναίνεση και των άλλων κομμάτων του κεφαλαίου.

Και η αναμέτρηση γίνεται με τους όρους που έδειξαν οι εργάτες της Ζώνης την περασμένη βδομάδα, οι λιμενεργάτες της COSCO στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις τους πριν από δύο χρόνια, με αφορμή τον θάνατο του συναδέλφου τους. Εκεί δηλαδή που οι εργαζόμενοι κάνουν τη δική τους, πραγματική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση και στην πολιτική της.

Εκεί που το ΚΚΕ, τα μέλη και οι φίλοι του με την πρωτοπόρα δράση τους δίνουν τη μάχη για την προστασία της ζωής των εργαζομένων, χωρίς «αστερίσκους», κόντρα στα κέρδη των λίγων. Που οι βουλευτές του Κόμματος είναι οι μόνοι που μεταφέρουν τη φωνή των θυμάτων στη Βουλή, που αποκαλύπτουν την εγκληματική πολιτική των κομμάτων του κεφαλαίου, συμβάλλοντας στην αποκάλυψη του πραγματικού αντιπάλου, στις διεκδικήσεις που τον βάζουν στο στόχαστρο.