Απόλυτα αντιλαϊκό κράτος

Την ίδια μέρα που ο Κ. Μητσοτάκης σε ένα πολεμικό παραλήρημα αποθεώνει την Αλεξανδρούπολη ως ΝΑΤΟϊκό, πολεμικό και ενεργειακό κόμβο το νοσοκομείο της πόλης κινδυνεύει από τις φλόγες, εκκενώνεται και μεταφέρεται στο πλοίο της γραμμής...    

Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση με την συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ σπρώχνει την χώρα πιο βαθιά στις φλόγες του πολέμου ΝΑΤΟ και Ρωσίας στην Ουκρανία, οι φλόγες των πυρκαγιών αγκαλιάζουν σπίτια, εργοστάσια, δάση, στρατιωτικές εγκαταστάσεις, κορμιά μεταναστών και Ελλήνων που πληρώνουν με τη ζωή τους την εμπρηστική και αντιμεταναστευτική πολιτική.    

Την ίδια στιγμή που θεωρείται σχεδόν φυσιολογικό από την κυβέρνηση και τα αστικά επιτελεία πως οι φωτιές δεν γίνεται να σβήσουν, διατηρούν το πυροσβεστικό σώμα με περισσότερα από 4.000 κενά, διατηρείται ο αντιεπιστημονικός διαχωρισμός της πρόληψης των δασικών πυρκαγιών από την καταστολή-κατάσβεσή τους, που θεσμοθετήθηκε την δεκαετία του 1990 (επί ΠΑΣΟΚ). Πλέον τέτοιου τύπου αλλαγές έχουν "ωριμάσει" και μας δίνουν τις εικόνες χάους που βλέπουμε σήμερα. 

Το ίδιο κράτος που πριν λίγες ημέρες δεν σταμάτησε ένα κομβόι νεοναζί που διέσχισε τα μισά Βαλκάνια για να φτάσει να σκοτώσει στη Ν. Φιλαδέλφεια είναι το ίδιο ακριβώς κράτος που σήμερα πανηγυρίζει για την "ηγετική θέση της Ελλάδας στα Βαλκάνια", στην πορεία τους προς τον όλεθρο για τους λαούς.    

Την ίδια στιγμή που η Αττική παραδίνεται στις φλόγες, οι οποίες πλέον απειλούν τον μεγαλύτερο φυσικό πνεύμονα της περιοχής, την Πάρνηθα, η περιφερειακή αρχή (στηρίζεται από την ΝΔ) προχωράει σήμερα (!!!!) σε 24 ακόμη αναθέσεις, επιμένει στην λογική των δαπανηρών αναθέσεων, χρηματοδοτώντας εργολάβους για την αντιμετώπιση των επικίνδυνων καιρικών φαινομένων και καταστροφών.   

Την ίδια στιγμή που διάφοροι παπαγάλοι λένε πως δεν είναι ώρα για ευθύνες και συζήτηση για αυτές, μας λένε πως η ευθύνη του κράτους - που χρυσοπληρώνει ο ελληνικός λαός - εξαντλείται στον διαπεραστικό ήχο του μηνύματος του 112 για να μας πει τρεχάτε να σωθείτε...    

Δυστυχώς η περίοδος προσφέρεται για να μακρύνει πολύ η λίστα των συσχετίσεων, που αποκαλύπτουν ότι ο λαός έχει απέναντι του ένα εχθρικό κράτος, που είναι "τέτοια τάξη, τέτοια αλφαδιά" για τα συμφέροντα των λίγων και "κολαστήριο" για τον ελληνικό λαό.

Δεν θα ανεχθούμε πως "έτσι είναι η ζωή". Θα την αλλάξουμε, παλεύουμε για αυτό, λογαριαζόμαστε κάθε μέρα με την αντιλαϊκή πολιτική, στους δρόμους, στα πύρινα μέτωπα, στις πόλεις και τα χώρια που ξέρουν πως το μόνο που έχουν να περιμένουν από το σημερινό, σάπιο κράτος είναι ένα 112, είτε για πλημμύρες, είτε για φωτιές, είτε για κάποιο βιομηχανικό ατύχημα μεγάλης έκτασης.    

Δίπλα στο σκηνικό της καταστροφής φυτρώνει όμως και η εικόνα της ελπίδας, η εικόνα της οργανωμένης συλλογικής δράσης και της αλληλεγγύης με τις δυνάμεις του ΚΚΕ στην πρώτη γραμμή μαζί με τον λαό για να σωθούν οι ζωές και οι κόποι του λαού, για να σωθούν οι τελευταίοι πνεύμονες πρασίνου που γλίτωναν ως τώρα από την διαχρονική εμπρηστική πολιτική των κυβερνήσεων.