Η αλληλεγγύη τού ... «ποιος θα πρωτοπάρει»

Εν μέσω της πανδημίας του κορονοϊού, των καταγγελιών για τεράστιες ελλείψεις σε μέσα προστασίας, υποδομές, αναπνευστήρες και ενώ νοσηλεύτριες στην Ισπανία και την Ιταλία φορούν πράσινες σακούλες σκουπιδιών για ρόμπες και στην Ελλάδα έχουν από ελάχιστες έως και ληγμένες μάσκες, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε τη δημιουργία αποθέματος ιατρικού εξοπλισμού στο πλαίσιο του μηχανισμού rescEU. Οπως αναφέρεται στο σχετικό δελτίο Τύπου για την ανεπαρκή αυτή απόφαση - πυροτέχνημα, «το απόθεμα θα χρησιμοποιείται για τη στήριξη των κρατών - μελών που αντιμετωπίζουν ελλείψεις εξοπλισμού», ενώ «τη διανομή του θα διαχειρίζεται το Κέντρο Συντονισμού Αντιμετώπισης Εκτάκτων Αναγκών, ώστε να διατίθεται εκεί όπου χρειάζεται περισσότερο».

* * *

Και ρωτάμε: Ποιο κράτος και με ποια κριτήρια θα πρωτοπάρει, την ώρα που το ένα μετά το άλλο τα συστήματα Υγείας των κρατών - μελών καταρρέουν από τις εγκληματικές ελλείψεις σε προσωπικό, υποδομές και υλικά για τις οποίες ευθύνονται η ΕΕ και οι κυβερνήσεις; Την ώρα επίσης που ούτε μεταξύ τους το κρύβουν ότι γίνεται άγριο «μαλλιοτράβηγμα», ανάμεσα σε κράτη - μέλη, μεταξύ επιχειρηματικών ομίλων για το αν, πού και πότε θα πάει βοήθεια. Την ώρα που π.χ. στην Ιταλία τελικά βοήθεια την κρίσιμη ώρα έστειλε η Κούβα. Να σημειωθεί ότι από το λεγόμενο rescEU προβλέπουν 2,7 δισ. από τον προϋπολογισμό και άλλα 300 εκατ., κι αυτά για... 27 κράτη - μέλη, την ώρα που προκλητικά για επιδοτήσεις επιχειρηματικών ομίλων δίνουν «ό,τι χρειαστεί» και παζαρεύουν στήριξη τύπου «Σχεδίου Μάρσαλ» ύψους 2,5 έως 2,7 τρισ. Η ίδια μάλιστα η ΕΕ, την ώρα που προβάλλει ως πανάκεια αυτόν το «μηχανισμό στήριξης έκτακτης ανάγκης», ομολογεί ότι οι ανάγκες είναι πολύ περισσότερες από τον προβλεπόμενο προϋπολογισμό και δίνει σε σχετικό δελτίο Τύπου της ως ...διέξοδο «τις δωρεές από ιδιώτες, ιδρύματα, ακόμη και τη συμμετοχική χρηματοδότηση».

* * *

Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ντερ Λάιεν, επιχειρώντας προκλητικά να εξωραΐσει το ρόλο της ΕΕ, έκανε λόγο μάλιστα για «αλληλεγγύη της ΕΕ που γίνεται πράξη». Τη δήθεν «αλληλεγγύη» της ΕΕ είναι όμως που πληρώνουν μέχρι σήμερα οι εργαζόμενοι με τις νέες εργοδοτικές - κυβερνητικές επιθέσεις στα δικαιώματά τους, με τα σμπαραλιασμένα συστήματα Υγείας, με την πολιτική περικοπών των αστικών κυβερνήσεων στους προϋπολογισμούς των κρατών - μελών για την Υγεία, υπό τη μέγγενη του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης, των «Ευρωπαϊκών Εξαμήνων» και των μνημονίων. Αυτή σχεδιάζουν EΕ και κυβερνήσεις τώρα να την ξαναπληρώσουν οι εργαζόμενοι, είτε μέσω ευρω-ομολόγου είτε μέσω του ESM. Η πείρα που έχει αποκτήσει ο λαός είναι πολύτιμη και μπορεί να συμβάλει στο να τους χαλάσει αυτά τα σχέδια.

K.