Μέτρα εδώ και τώρα!

Οι κινητοποιήσεις στις οποίες καλούν εργατικά σωματεία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη την Τρίτη 20 Ιούλη, για άμεσα μέτρα προστασίας του λαού από την εξάπλωση της πανδημίας, το πλαίσιο πάλης και η πολεμική που κάνουν στην κυβέρνηση, στοχεύουν στην καρδιά της πολιτικής της.

Γιατί, μπορεί η κυβέρνηση να προσπαθεί να συσκοτίσει τις «αιτίες» του νέου κύματος της πανδημίας αξιοποιώντας βολικούς «αντιεμβολιαστές» και «αρνητές», εστιάζοντας για άλλη μια φορά στην ατομική ευθύνη, όμως τα εργατικά σωματεία δείχνουν τη «μεγάλη εικόνα»: Τα αθωράκιστα νοσοκομεία, τους χώρους δουλειάς που αποτελούν με ευθύνη κράτους - εργοδοσίας εστίες υπερμετάδοσης.

Μπορεί η κυβέρνηση να λέει πως έχει εξαντλήσει όλα τα μέτρα και ότι το μόνο που έχει απομείνει είναι οι εμβολιασμοί, όμως δεν μπορεί να κρυφτεί ότι είναι δική της η ευθύνη για την κατάσταση που επικρατεί για παράδειγμα στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Εκεί δηλαδή που καθημερινά παστώνονται σαν τις σαρδέλες χιλιάδες εργαζόμενοι, είτε εμβολιασμένοι είτε ανεμβολίαστοι, την ίδια στιγμή που επαγγελματίες της εστίασης καλούνται να διαλέξουν αν θα δέχονται μόνο εμβολιασμένους ή όχι.

Μπορεί η κυβέρνηση να κουνάει το δάχτυλο στους εργαζόμενους, να δίνει κάλυψη στην εργοδοσία για ξεσάλωμα σε βάρος των εργαζομένων με πρόσχημα τα εμβόλια, όμως δεν μπορεί να κρυφτεί ότι τα «πρωτόκολλα» των επιχειρηματικών ομίλων είναι αυτά που ευνοούν την υπερδιάδοση, κάτι που μαρτυρούν όσοι μπαίνουν αυτές τις μέρες σε βαπόρια ή αεροπλάνα και τους ελέγχους - κοροϊδία που επιβάλλονται, για τα συμφέροντα των τουριστικών επιχειρηματικών ομίλων. Αυτό άλλωστε πιστοποιείται από την έξαρση των κρουσμάτων στους τουριστικούς προορισμούς, ανεξάρτητα από το ύψος του ποσοστού εμβολιασμού του πληθυσμού.

Τα εργατικά σωματεία, οι φορείς των υγειονομικών βάζουν στο στόχαστρο την πραγματική αιτία τόσο για την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας από όλες τις κυβερνήσεις όσο και για τις αντιφάσεις και τα «μπρος - πίσω» στους εμβολιασμούς: Την εμπορευματοποίηση της Υγείας, την επιχειρηματική δράση, την αξιοποίηση της πιο ζωτικής ανθρώπινης ανάγκης ως πεδίου κερδοφορίας. Τη συνταγή δηλαδή με την οποία «μαγειρεύονται» και οι νέες αντιδραστικές αλλαγές στο δημόσιο σύστημα Υγείας («νέο ΕΣΥ»), με ένταση της επιχειρηματικής δράσης, με κλεισίματα και συγχωνεύσεις νοσοκομείων.

Τα «πήγαινε - έλα», οι αντιφάσεις της κυβέρνησης, των κρατικών μηχανισμών, των ΜΜΕ έχουν την εξήγησή τους. Πότε καλλιεργούν τον εφησυχασμό, ότι «τελειώνει η πανδημία», πότε υπερπροβάλλουν τους βολικούς «αρνητές» και πότε στοχοποιούν τη νεολαία ή συγκεκριμένα τμήματα εργαζομένων. Πότε προκρίνεται το «μαστίγιο» των ποινών και των προστίμων και πότε το «καρότο» της άθλιας ανταποδοτικότητας για τους εμβολιασμούς. Με κάθε τρόπο όμως στην πρώτη γραμμή βρίσκεται η «ατομική ευθύνη». Μια «ευθύνη» που αναδεικνύεται στο κύριο, ακριβώς γιατί το κράτος «έκανε ό,τι μπορούσε και δεν μπορεί τίποτα άλλο», επειδή το «άλλο» που διεκδικούν εδώ και μήνες οι εργαζόμενοι δεν μπορεί να χωρέσει στα στενά παπούτσια των καπιταλιστικών κερδών, των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων. Και αυτό άλλωστε έγινε από την αρχή της πανδημίας, από την πρώτη της στιγμή.

Τώρα λοιπόν πρέπει να βρεθούν ακόμα πιο μαχητικά στο επίκεντρο της πάλης των σωματείων τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις για ουσιαστική προστασία του λαού, για θωράκιση του δημόσιου τομέα Υγείας, επίταξη του ιδιωτικού τομέα, για καθολικό πρόγραμμα δημόσιου και δωρεάν εμβολιασμού, με εξαντλητική ενημέρωση, πλήρη προληπτικό έλεγχο και σταθερή παρακολούθηση των εμβολιασμένων. Για μέτρα στους χώρους δουλειάς και τα ΜΜΜ, στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, για επαναλαμβανόμενα μαζικά δωρεάν τεστ. Ολα εκείνα δηλαδή που μπορούν να δώσουν απάντηση στις αγωνίες και τους φόβους των εργαζομένων, που μπορούν πραγματικά να προστατεύσουν τη ζωή και την υγεία του λαού, στον αντίποδα της πολιτικής που «κόβει» και «ράβει» με κριτήριο την καπιταλιστική κερδοφορία.