Η αστική επανάσταση στην Γαλλία καταργεί τον χριστιανισμό (και κάθε θρησκεία) ως "επίσημη" θρησκεία

"Πιστεύω μόνον στις φυσικές, πολιτικές και ηθικές αρετές, δηλώνω δημοκράτης μέχρι θανάτου και αποτάσσω κάθε δεισιδαιμονία": Σαν σήμερα, 5 Οκτώβρη 1793, η αστική επανάσταση στην Γαλλία καταργεί τον χριστιανισμό (και κάθε θρησκεία) ως "επίσημη" θρησκεία.

Ήταν η κορύφωση μιας σειράς νόμων, που είχαν ξεκινήσει απο την αρχή της επανάστασης και κλιμακώθηκαν το 1793, όταν τα κατώτερα στρώματα, οι "Αβράκωτοι", θύματα της φεουδαρχικής βαρβαρότητας (στην οποία κεντρικό ρόλο είχε το κατεστημένο της Καθολικής Εκκλησίας) και βάση του επαναστατικού στρατού, ήρθαν ακόμα πιο έντονα στο προσκήνιο.

Είναι η εποχή που οι Ιακωβίνοι, η ριζοσπαστική πτέρυγα της αστικής τάξης, αναγκάζονται να συνεργαστούν με τους Αβράκωτους και εξαπολύουν κύμα επαναστατικής τρομοκρατίας για να σωθεί η επανάσταση, να τσακιστεί η βασιλική και εκκλησιαστική αντίδραση και να κρατηθεί όρθια η χώρα. Ο Ροβεσπιέρος, ο "Αδιάφθορος" της επανάστασης, γίνεται ουσιαστικός αρχηγός της.

Τον Ιούνιο του 1793 η Γαλλία έμοιαζε χαμένη. 6 μήνες αργότερα, τα σύνορά της ήταν ελεύθερα, ενω η Συμβατική προχωρά σε μεγάλες μεταρρυθμίσεις(νέος Αστικός Κώδικας, μέτρα για την Παιδεία, αναδιοργάνωση της άμυνας της χώρας κ.α).

Πλευρά των μεγάλων ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων ήταν το τσάκισμα της Βασιλικής και Εκκλησιαστικής αντίδρασης, στο οποίο πρωτοστάτησαν οι φτωχοί.

Από την πρώτη μέρα της επανάστασης,η Εθνοσυνέλευση έβγαζε συνεχώς νόμους ενάντια στο Εκκλησιαστικό κατεστημένο, που έδινε "ιερή" νομιμοποίηση στην αντεπαναστατική Φεουδαρχική αντίδραση και τα εγκλήματα της.

Καταργήθηκαν τα ασκητικά μοναχικά τάγματα και θεσπίστηκε συνταγματικό καθεστώς του κλήρου, που προέβλεπε εκλογή παπάδων και δεσποτάδων από τον λαό. Όλοι οι υπάρχοντες κληρικοί-μοναχοί (συνολικά ήταν πάνω από 100.000) κλήθηκαν να δώσουν νέο όρκο στην Δημοκρατία. Καταργήθηκαν όλες οι θεολογικές σχολές και τα καθολικά σχολεία.

To 1792, κατασχέθηκαν-υπέρ του κράτους-τα ιερά σκεύη των εκκλησιών, διότι αποτελούσαν "στολίσματα φανατισμού και αμάθειας". Τα τέσσερα πρώτα χρόνια της επανάστασης, 20.000 παπάδες πέταξαν τα ράσα τους και έκαναν δημόσιες δηλώσεις καταδίκης του χριστιανισμού. Από τους 85 συνταγματικούς επισκόπους της χώρας, 24 παραιτήθηκαν και άλλοι 23, συμπορεύτηκαν, με το αξίωμα τους, στον αγώνα της επανάστασης.

Toν Σεπτέμβρη του 1793 εκδόθηκε διάταγμα, με το οποίο απαγορευόταν πλέον η αγαμία στους κληρικούς και τους δινόταν προθεσμία ενός μηνός για να νυμφευθούν, να υιοθετήσουν ένα ορφανό παιδί και να πάρουν υπό την προστασία τους έναν τουλάχιστον υπέργηρο ή ανάπηρο.Ακολούθησε η κατάργηση του Χριστιανισμού ως επίσημη θρησκεία και η ίδρυση "Θρησκείας της Δημοκρατίας και της Φυσικής Ηθικής".

Το κύμα "αποχριστιανισμού" ήταν ισχυρότατο και αρκετές φορές σε αυτό πρωτοστατούσαν πρώην ρωμαιοκαθολικοί κληρικοί, που τώρα είχαν δώσει τον όρκο στην Δημοκρατία για να σταλεί ο θρησκευτικός φανατισμός "πίσω στην κόλαση από την οποία προήλθε".

Στο ίδιο το Παρίσι οι περισσότερες εκκλησίες του Παρισιού είχαν σφραγιστεί ήδη από τον Μάϊο του 1793, ενώ οι "Αβράκωτοι" κατέλαβαν και μετονόμασαν σε"Ναούς της Λογικής" τον καθεδρικό της Νοτρ Νταμ (Notre Dame) και άλλες εκκλησίες του Παρισιού και υπόλοιπων πόλεων, όπου είχε κυριαρχήσει η Επανάσταση. Η μία μετά την άλλη οι εκκλησίες αφιερώνονταν στην Ελευθερία, την Αδελφοσύνη, τον Έρωτα, την Φιλοσοφία, την συζυγική Συντροφικότητα, κ.ά.

Όλα τα άμφια των ανώτερων κληρικών δόθηκαν στους αρρώστους σε νοσοκομεία ή γηροκομεία, αφού πρώτα τους αφαιρέθηκαν οι πολύτιμες διακοσμήσεις.Καθιερώθηκε κάθε φορά που θα εορτάζει ο Λόγος,να διαβάζονται μέσα στις πρώην εκκλησίες το λαοκρατικό Σύνταγμα του 1793 και κείμενα επαναστατών και αρχαίων φιλοσόφων, να απαγγέλλονται ποιήματα και ηθικά παραγγέλματα, να παίζεται μουσική και να τραγουδιούνται δημοκρατικά τραγούδια.

Όλα αυτά κάτω από επιγραφές για σεβασμό προς τις έγκυες γυναίκες ή τους ηλικιωμένους,για τους οποίους ήσαν κρατημένες ειδικές τιμητικές θέσεις και ανάμεσα σε προτομές αρχαίων και νεότερων φιλοσόφων, ενώ στο βάθος των Ναών έκαιγε η "φλόγα της Ελευθερίας".

Ο Ροβεσπιέρος και οι Ιακωβίνοι, αντίθετοι με τον ριζοσπαστικό αθεισμό των "Αβράκωτων", καθιέρωσαν το 1794 την "Λατρεία του Υπερτάτου Όντος", για να αποδυναμώσουν την αθεϊστική "Λατρεία της Λογικής" (τώρα που οι πρωτεργάτες της είχαν ήδη καρατομηθεί). Πολλές επιγραφές που είχαν αποκαθηλωθεί την περίοδο του "αποχριστιανισμού" επέστρεψαν.

Τελικά και η "Λατρεία του Υπερτάτου Όντος" δέχθηκε την επίθεση της Θερμιδοριανής αντίδρασης και άρχισε να σβήνει. Το τελικό χτύπημα έγινε από τον Βοναπάρτη, ο οποίος επέλεξε την επαναπροσέγγιση με την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία (η οποία είχε αφορίσει την επανάσταση) για να στερεώσει την εξουσία του.

Η αστική τάξη είχε πια γίνει κυρίαρχη, αντικατέστησε τους προηγούμενους εκμεταλλευτές(η και ενώθηκε μαζί τους) και εγκατέλειψε κάθε ριζοσπαστική διακήρυξη. Τώρα οι αστοί πήγαιναν απαραιτήτως κάθε Κυριακή στην εκκλησία καί άρχισαν να καταδικάζουν κάθε αντίσταση στην εκμετάλλευση.

Και οι άγραφες σελίδες των μεγάλων επαναστάσεων έμειναν να ολοκληρωθούν απο το εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα.

Praxis Review