Είκοσι περίπου μέρες απομένουν μέχρι τις εκλογές της Κυριακής 21ης Μάη. Σ' αυτό το χρονικό διάστημα, η πολιτική μάχη που καλούμαστε να δίνουμε καθημερινά όλοι εμείς, τα μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ, κάνοντας τη νύχτα μέρα, θα κορυφωθεί, για να δούμε το Κόμμα μας να βγαίνει ακόμα πιο δυνατό, πιο αποτελεσματικό, πραγματικό στήριγμα κι ελπίδα στα συσσωρευμένα προβλήματα, αποτέλεσμα της αντιλαϊκής πολιτικής όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων, που αντιμετωπίζουν η εργατική τάξη, ο λαός, η νεολαία.
«Με την παρούσα δηλώνω υπεύθυνα ότι παραιτούμαι από κάθε δικαίωμα ή αξίωσή μου, κατά του Ελληνικού Δημοσίου ή των εκπροσώπων του ή των αρμόδιων οργάνων της Πολεμικής Αεροπορίας, για κάθε ατύχημα ή δυστύχημα που θα συμβεί κατά τις μετακινήσεις μου με Αεροσκάφη της Πολεμικής Αεροπορίας οι οποίες μνημονεύονται στην παρούσα αίτησή μου».
Τέμπη. Θάνατος νέων ανθρώπων, με μια ζωή ολάκερη μπροστά τους που κόπηκε μονομιάς. Τα συναισθήματα των ημερών: Θλίψη, οργή, αγανάκτηση. Εκατοντάδες χιλιάδες λαού στον δρόμο βροντοφώναζαν «Τα κέρδη τους - Οι νεκροί μας», «Το έγκλημα αυτό δεν θα ξεχαστεί, όλων των νεκρών θα γίνουμε η φωνή». Ναι. Αυτό θα κάνουμε. Δεν θα ξεχάσουμε.
Ενώ βρισκόμαστε στο 2023, με την ύπαρξη τεράστιων επιστημονικοτεχνικών δυνατοτήτων, δύο τρένα κατέληξαν στην ίδια ράγα, συγκρούστηκαν μετωπικά χωρίς να υπάρχει ούτε μια δικλίδα ασφαλείας για να το αποτρέψει. Τραγικό αποτέλεσμα, το χειρότερο δυστύχημα στη χώρα μας κι έναν λαό να θρηνεί δεκάδες νεκρούς, στην πλειοψηφία τους νέα παιδιά.
Σε Κίεβο, Λβιβ, Χερσώνα, Οδησσό και αλλού αναλαμβάνει «δράση» η κυβέρνηση στο πλαίσιο της αντιδραστικής ευρωενωσιακής αποστολής «EUAM Ukraine»
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, από τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησής της, εξήγγειλε ότι προτίθεται να αναλάβει νομοθετική πρωτοβουλία, προκειμένου να επιλύσει σημαντικά και πάγια προβλήματα των στρατιωτικών. Από τότε πέρασαν τέσσερα περίπου χρόνια, για να κατατεθεί τελικά αυτήν την περίοδο ένα νομοσχέδιο.
Ας επιχειρήσουμε έναν σύντομο απολογισμό για τα πεπραγμένα της κυβέρνησης, της αντιπολίτευσης και των λοιπών αστικών κομμάτων.
Το δισέλιδο του «Ριζοσπάστη» παρουσιάζει την ηρωική και αλύγιστη ζωή του Στέφανου Παπαγιάννη. Γεννήθηκε στο χωριό Μαυράτο, κοντά στον Αγιο Κήρυκο της Ικαρίας, το 1908, από γονείς φτωχούς αγρότες και με οκτώ αδέρφια. Αναγκάστηκε να διακόψει το σχολείο πρόωρα και να γίνει μούτσος σε μεγάλα καΐκια για να βοηθήσει την οικογένεια. Οπως αναφέρει ο ίδιος στο βιβλίο του «Από εύελπις αντάρτης», «Στις αρχές του καλοκαιριού του 1926 πήγα στην Αθήνα. Εδωσα εξετάσεις και πέτυχα στη Σχολή Ευελπίδων».
Σούδα, Λάρισα, Αλεξανδρούπολη, Άραξος, Βόλος, Στεφανοβίκειο είναι ενδεικτικά κάποιες από τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες.
