Και φρεγάτες και αντιπλημμυρικά...

«Και φρεγάτες και σπίτια», απαντούσε ο πρωθυπουργός από το σεισμόπληκτο Αρκαλοχώρι πριν δυο εβδομάδες και επαναλάμβανε ξανά από το βήμα της βουλής την Πέμπτη, στην κύρωση της συμφωνίας. 

Και φρεγάτες και αντιπλημμυρικά θα μπορούσε να επαναλάβει σήμερα που ο λαός της βόρειας εύβοιας γίνεται ξανά θύμα ενός προδιαγεγραμμένου εγκλήματος.  

Γιατί όντως το αστικό κράτος μπορεί να κρατήσει πολλά καρπούζια στην ίδια μασχάλη: Να αγοράζει και να στέλνει φρεγάτες εκατοντάδες χιλιόμετρα εκτός συνόρων για να ζητάνε μερτικό από τη λεία στην περιοχή για λογαριασμό του κεφαλαίου, και να αφήνει το λαό στο έλεος των φυσικών καταστροφών, πάλι ως αποτέλεσμα της πολιτικής προς όφελος του κεφαλαίου. 

Αυτοί που είδαν λέει «την ευκαιρία και την άρπαξαν» να κλείσουν ένα deal 10 δισ. μέσα σε μερικά 24ωρα, δεν είδαν τίποτα από τα αιτήματα του λαού της περιοχής, των φορέων του εδώ και δυο μήνες, για αντιπλημμυρικά έργα, εδώ και τώρα. 

Το αστικό κράτος που φρόντισε πάνω στα καμμένα να περάσει δεκάδες νόμους και αποφάσεις για τις πράσινες μπίζνες, …μπλέχτηκε λέει στα γρανάζια της γραφειοκρατίας για μερικά κορμοδέματα.

Τι μένει; Αθλιότητες περί «ακραίων καιρικών φαινομένων», και ότι «έγινε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό», σουλάτσα των κυβερνητικών στελεχών κι υποσχέσεις για αποζημιώσεις - ψίχουλα μέχρι να σβήσουν τα φώτα από τις κάμερες.

Για το μετά ξέρουν και οι ίδιοι. Αλλά μπορούν να τους εξηγήσουν και οι σεισμόπληκτοι στη Σάμο, στο Δαμάσι, στο Αρκαλοχώρι, οι πνιγμένοι της Νότιας Εύβοιας και της Μάνδρας. 

«Δεν υπάρχει σχέδιο», λέει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ.

Αλήθεια; Δεν ξέρει τίποτα για το κοινό τους σχέδιο, αυτό που αποτυπώνεται στις αποφάσεις της ΕΕ και τα σχέδια τους της «νέας πράσινης συμφωνίας», που βάζει τα αντιπλημμυρικά, μαζί με όλα τα υπόλοιπα έργα προστασίας της ζωής του λαού μονίμως στο ζύγι του «κόστους - οφέλους» για το κεφάλαιο;

Στη Μάνδρα και στις υπόλοιπες περιοχές επί ημερών του ο κρατικός μηχανισμός άλλο σχέδιο υλοποίησε; 

Όταν τα παραμύθια της «καπιταλιστικής ανάπτυξης για όλους» τα παίρνει ξανά το ρέμα, για το λαό μένει το σύνθημα που γεννήθηκε στα αποκαΐδια του περασμένου καλοκαιριού: Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό. Σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, το κράτος, τις κυβερνήσεις και τα κόμματα του, στην πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες του.