Επιλογή γλώσσας

Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου 2020

Συμφωνία της Βάρκιζας

Στις 12 Φλεβάρη 1945, έπειτα από τις 33 μέρες ηρωικής πάλης του λαού της Αθήνας και του Πειραιά, το Δεκέμβρη του ’44, ενάντια στο βρετανικό ιμπεριαλισμό και στην ελληνική αστική τάξη και υπό το βάρος της στρατιωτικής ήττας, υπογράφηκε η απαράδεκτη Συμφωνία της Βάρκιζας. 
Πριν από την υπογραφή της συμφωνίας του ΕΑΜ με την ελληνική αστική κυβέρνηση, είχε προηγηθεί η υπογραφή ανακωχής ανάμεσα στον ΕΛΑΣ και τα βρετανικά στρατεύματα (11.1.1945), η οποία καθόριζε ως ημερομηνία κατάπαυσης του πυρός την 14.1.1945.
Οι διαβουλεύσεις μεταξύ των εκπροσώπων του ΕΑΜ και της κυβέρνησης του Ν. Πλαστήρα, ξεκίνησαν στις 3 Φλεβάρη 1945 στη Βάρκιζα και κατέληξαν στις 12 του μηνός στη Συμφωνία.

Την αντιπροσωπεία του ΕΑΜ αποτελούσαν οι Γ. Σιάντος (Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ και επικεφαλής της αντιπροσωπείας), Μ. Παρτσαλίδης (Γραμματέας της ΚΕ του ΕΑΜ) και Η. Τσιριμώκος (ΓΓ του κόμματος Ενωση Λαϊκής Δημοκρατίας). Την κυβερνητική αντιπροσωπεία αποτελούσαν οι Ι. Σοφιανόπουλος (υπουργός Εξωτερικών και επικεφαλής της αντιπροσωπείας), Περ. Ράλλης (υπουργός Εσωτερικών) και Ι. Μακρόπουλος (υπουργός Γεωργίας). Στη Βάρκιζα, βρίσκονταν επίσης και διηύθυναν την κυβερνητική αντιπροσωπεία από τα παρασκήνια οι Βρετανοί Μακ Μίλαν και Λίπερ.

Η Συμφωνία της Βάρκιζας προέβλεπε τυπικά, μεταξύ άλλων: Τη διασφάλιση των πολιτικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών, την άρση του στρατιωτικού νόμου, την άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων ΕΑΜιτών, την αμνήστευση των «πολιτικών αδικημάτων» που διαπράχθηκαν κατά τις μάχες του Δεκέμβρη (εξαιρούνταν τα «κοινά αδικήματα κατά της ζωής και της περιουσίας», καθώς και όσοι δεν παρέδιδαν τα όπλα έως την προκαθορισμένη ημερομηνία της 15ης Μάρτη), την απελευθέρωση των ομήρων του ΕΛΑΣ (όσοι κατηγορούνταν ως δοσίλογοι θα παραδίδονταν στη Δικαιοσύνη για να δικαστούν), τη συγκρότηση εθνικού στρατού, την άμεση αποστράτευση και αφοπλισμό του ΕΛΑΣ, του ΕΛΑΝ και της Εθνικής Πολιτοφυλακής, την εκκαθάριση των κρατικών υπαλλήλων και των Σωμάτων Ασφαλείας από δοσιλογικά στοιχεία, και τέλος, τη διενέργεια το «ταχύτερο δυνατόν» ελεύθερων και γνήσιων εκλογών και δημοψηφίσματος για το πολιτειακό.

Πέρα από το γενικά απαράδεκτο της συμφωνίας, απαράδεκτη ήταν ειδικότερα η υποχώρηση στο ζήτημα της αμνηστίας, το άρθρο 3, αφού με αυτό αφήνονταν ανυπεράσπιστοι στην αστική μανία χιλιάδες αγωνιστές των ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΕΠΟΝ, με τη δυνατότητα μάλιστα να διωχθούν ως κοινοί εγκληματίες. Το άρθρο 3 ανέφερε συγκεκριμένα: «Αμνηστεύονται τα πολιτικά αδικήματα τα τελεσθέντα από της 3ης Δεκεμβρίου 1944 μέχρι της υπογραφής του παρόντος. Εξαιρούνται της αμνηστίας τα συναφή κοινά αδικήματα κατά της ζωής και της περιουσίας τα οποία δεν ήσαν απαραιτήτως αναγκαία διά την επιτυχίαν του πολιτικού αδικήματος».

Βίντεο ντοκουμέντο από τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας


Μιλώντας στην ΚΕ του ΚΚΕ στις 14 Φλεβάρη, όπου συζητήθηκε η Συμφωνία, ο Γ. Ιωαννίδης μεταξύ άλλων είπε:

«Η γραμμή του Πολιτικού Γραφείου ήταν να συνάψουμε κάθε είδους συμφωνία, εκτός από μια τέτοια συμφωνία που δεν θα μας άφηνε κανένα ίχνος ελεύθερου πολιτικού βίου ή θα απαιτούσε να παραδοθούμε χωρίς όρους. Ηταν απαραίτητο να συνάψουμε τη συμφωνία. Η συμφωνία συνάφθηκε στις βάσεις που προβλέψαμε. Η αλήθεια είναι ότι ορισμένα σημεία της συμφωνίας θα μπορούσαν να αποσαφηνιστούν περισσότερο, αλλά αυτό δεν είναι η ουσία του όλου ζητήματος (…). Η σημερινή συμφωνία είναι αποτέλεσμα της διεθνούς κατάστασης της Ελλάδας (…). Δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες. Διεξάγουμε πόλεμο. Θα κερδίσουμε, αν θέσουμε σωστά αυτό το πράγμα. Είχαμε και έχουμε σωστή πολιτική, αλλά οι σημερινές συνθήκες δεν μας επιτρέπουν να την εφαρμόσουμε. Αν αύριο οι συνθήκες αλλάξουν θα νικήσουμε. Οι εσωτερικές αντιφάσεις της μπουρζουαζίας μας θα οξυνθούν περισσότερο και πρέπει να τις εκμεταλλευτούμε κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Μπροστά στο Κόμμα τίθενται σήμερα τα ακόλουθα καθήκοντα:
1. Να υποστηρίζουμε το συμμαχικό μέτωπο (τη συμφωνία) και να το επεκτείνουμε. Να δημιουργήσουμε πλατύ μέτωπο των δημοκρατικών δυνάμεων. Να συσπειρώσουμε στο μέτωπο αυτό όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις, που δεν είναι φασιστικές, ακόμα και τον ίδιο τον Πλαστήρα. Θα οργανώσουμε γρήγορα το συνέδριο του ΕΑΜ.
2. Πρέπει να στρέψουμε την προσοχή στο Κόμμα μας. Πρέπει να ενισχύσουμε και να εξασφαλίσουμε τη δράση του κάτω από κάθε όρους. Το Πολιτικό Γραφείο πρέπει να μελετήσει το οργανωτικό ζήτημα και να βρει τις μεθόδους για την ποιοτική βελτίωση του Κόμματος.
3. Πρέπει να οργανώσουμε διαφωτιστική και προπαγανδιστική δραστηριότητα του Κόμματος στις τάξεις των κομματικών μελών και στο λαό (…).
Για το ζήτημα των Αγγλων: Δεν πρέπει να ξεχνάμε το ζήτημα της ανεξαρτησίας της χώρας. Κάθε φορά που τίθεται το ζήτημα από τη σκοπιά αυτή, πρέπει να υπογραμμίζουμε ότι η αγγλική επέμβαση δεν εξυπηρετεί την ομαλή πολιτική ανάπτυξη της χώρας».

Την ίδια μέρα, συνεδρίασε και η ΚΕ του ΕΑΜ, η οποία ενέκρινε ομόφωνα τη Συμφωνία.

Στις 15 Φλεβάρη η ΚΕ του ΕΛΑΣ εξέδωσε προκήρυξη για την αποστράτευση του ΕΛΑΣ. Απευθυνόμενη στους μαχητές του ΕΛΑΣ, ανάμεσα σε άλλα, σημείωνε: «Η συμφωνία της 12ης Φλεβάρη τερματίζει τον ένοπλο αγώνα σας. Τώρα, ήλθε η ώρα να καταθέσετε με τιμή τα δοξασμένα όπλα σας. Ομως το έργο σας δεν ολοκληρώθηκε. Ο δεύτερος μεγάλος σκοπός του αγώνα μας, η κατοχύρωση της λαϊκής κυριαρχίας και η δημιουργία των προϋποθέσεων εκείνων που θα εξασφαλίσουν την ανεμπόδιστη δημοκρατική εξέλιξη του τόπου, περιμένει την πραγματοποίησή του».

Την ίδια μέρα εκδόθηκε και η σχετική Ημερήσια Διαταγή του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ. Οπως αναφέρει ο Στ. Σαράφης, ο Α. Βελουχιώτης αρνήθηκε αρχικά να υπογράψει τη διαταγή. Τότε ο Σαράφης του είπε πως, αν δεν την υπογράψει αυτός, τότε δεν θα την υπέγραφε και ο ίδιος, ζητώντας του να αποτανθεί στο Κόμμα. Το ίδιο βράδυ, ο Βελουχιώτης συνυπέγραψε τη διαταγή.
Σε τηλεγράφημα που στάλθηκε στις 15 Φλεβάρη αναφέρονταν τα άμεσα καθήκοντα των ΚΟ του ΚΚΕ ως εξής:

«Σ’ όλα τα μέλη μας, ΕΑΜ, ΕΛΑΣ αναλυθεί συμφωνία και οι λόγοι που επέβαλαν υπογραφή της -στοπ- Βασικές κατευθύνσεις -στοπ- πάλη για δημοκρατικές ελευθερίες και εξέλιξη Χώρας -στοπ- Διατήρηση ενότητας συμμαχικού αγώνα γραμμές ΕΑΜ και δημιουργία πλατιού πανδημοκρατικού μετώπου -στοπ- Διαφώτιση Κόμματος και λαού σημερινές συνθήκες πρώτιστο καθήκον -στοπ- οργανωτικά προβλήματα αποκτούν σήμερα αποφασιστική σημασία -στοπ- Ανάγκη εξασφαλιστεί λειτουργία και προφύλαξη οργανώσεων και τεχνικού μηχανισμού -στοπ- πάρουμε μέτρα σ’ επιστράτευση οργανώνοντας εθνοφυλακή κομμ. δυνάμεις κατά υπόδειγμα παλιού AMI -στοπ- βασική προϋπόθεση πραγματοποίησης καθηκόντων μας είναι η σύνδεσή μας με τις μάζες -στοπ- συγκεκριμένες πράξεις τρομοκρατίας Κυβέρνησης Πλαστήρα πρέπει ξεσκεπάζονται καθημερινά από οργανώσεις -στοπ- Χαρακτηρισμός κυβέρνησης Πλαστήρα φασιστικής σήμερα όχι ορθός -στοπ- οργανώσεις μας με προσωπική ευθύνη γραμματέων περιοχής και σε συνεργασία καπεταναίους διαφυλάξουν σημαντικό μέρος οπλισμού -στοπ- Επίσης διαφυλάξουν τρόφιμα και άλλη περιουσία ΕΛΑΣ λ/σμο Πολ. Γραφείου -στοπ- Πρέπει γίνουν συνελεύσεις ανταρτών όπου εξηγηθεί γιατί διαλύθηκε ΕΛΑΣ και καθήκοντα ελασιτών με γυρισμό τους πόλεις και χωριά -στοπ- εξηγηθεί ελασίτες ότι θα δημιουργήσουμε συλλόγους αγωνιστών εθνικοαπελευθερωτικού πολέμου 1941-1944 όπου θα μπούνε όλοι ελασίτες φαντάροι αξιωματικοί».
Αντιπροσωπείες του ΕΑΜ και της κυβέρνησης στο υπουργείο Εξωτερικών
μετά την υπογραφή της συμφωνίας

Σε λιγότερο από 48 ώρες μετά την υπογραφή της Συμφωνίας, οι επιθέσεις στα γραφεία της «Ελεύθερης Ελλάδας» και του «Ριζοσπάστη» (στις 13 και 14 Φλεβάρη αντίστοιχα), προμήνυαν τι θα επακολουθούσε. Ανήμερα της υπογραφής, η κυβέρνηση Πλαστήρα φρόντισε να ανασυστήσει το υφυπουργείο Ασφαλείας…

Η ηγεσία του ΚΚΕ έπρεπε να απορρίψει και την παραμικρή ιδέα για την παράδοση των όπλων και τη διάλυση του ΕΛΑΣ. Ομως, στις 28 Φλεβάρη 1945 ο ΕΛΑΣ αποστρατεύθηκε.
Οι παράγοντες που οδήγησαν στην υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας, πέρα από τη σταθερή ηττοπαθή άποψη ότι το ΚΚΕ και το ΕΑΜ δεν μπορούσαν να διεξάγουν αγώνα κατά των Αγγλων με θετικό αποτέλεσμα, ήταν πρωταρχικά: Η εμμονή στην κοινοβουλευτική στρατηγική της «ομαλής δημοκρατικής εξέλιξης», σε συνάρτηση και με την πίεση των συμμάχων του ΚΚΕ στο ΕΑΜ να υπογραφτεί συμφωνία, άρα η οπορτουνιστική άποψη ότι σε αυτήν την περίπτωση το ΕΑΜ θα διαλυθεί και το ΚΚΕ θα βρεθεί απομονωμένο.

Ακριβώς ένα χρόνο μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, συνήλθε στην Αθήνα η 2η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ που αποφάσισε τελικά την προοδευτική έναρξη του ένοπλου αγώνα.

6 σχόλια:

  1. Οταν λοιπόν το σχήμα είναι πολιτικό μέτωπο το αποτέλεσμα είναι απόλυτα φυσιολογικά αυτό. Για να έχει νικηφόρα προοπτική το σχήμα πρέπει να είναι Κοινωνική Συμμαχία που θα ενώνει διαφορετικούς ανθρώπους σε καμία περίπτωση κόμματα. Το αν μπορούσαμε να νικήσουμε την Αστική τάξη και τους Αγγλους Συμμάχους της η Απάντηση είναι ΝΑΙ μπορούσαμε. Χωρίς ΣΜΑ ΛΙΒΑΝΟ ΚΑΖΕΡΤΑ και κυβέρνηση παπατζή με διεκδίκηση της εξουσίας την ώρα που αποχωρούν οι Γερμανοί τον ΟΚΤΩΒΡΗ ΤΟΥ 1944 με τον συσχετισμό στα Βαλκάνια συντριπτικό Αυτή είναι η πραγματικότητα. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η Κ.Δ το 1943 διαλύθηκε λόγο ...εθνικών ιδιομορφιών..... Αποτέλεσμα παντού ομοιόμορφα Ευρωκομουνιστικά καταστράφηκαν τα πάντα. Στην Αν.Ευρώπη ήταν ο Κόκκινος στρατός που απέτρεψε την οπορτουνιστική αντεπανάσταση απο το να πνίξει τα πάντα στο αίμα όπως το 1918 20 Λούφαξαν και περίμεναν το 1953..... Ταυτόχρονα με την Κ.Δ διαλύθηκε και η ΟΚΝΕ ούτε αυτή χρειαζόταν... Αποτέλεσμα μέχρι το 1968 ΚΝΕ στην χώρα δεν υπήρχε. Τελειωμένα όλα έτοιμα. Ηρθε και τους τα χάλασε όλα ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ με τον ΔΣΕ λέει ο Τρίκκας με αναφορές στον ...παρτσαλίδη.... σε εκδήλωση του ....συνασπισμού.... το 2008 για τα 40 χρόνια του προδοτικού ...εσωτερικού..... Τα λένε όλα μόνοι τους..... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αξ'ιζει να μελετηθεί η στάση της Αστικής τάξης και το πότε έβγαλε παράνομο το ΚΚΕ. Εκμεταλεύτηκε στο έπακρο της αντιφάσεις παλινωδίς και τα Οπορτουνιστικά φούμαρα καλλιεργώντας τα ώστε να προλάβει να φτιάξει τον κρατικό μηχανισμό της. Και όταν ήταν έτοιμη τελος 1947 μας έβγαλε και επίσημα στην παρανομία. Ταυτόχρονα συμφωνα με τηλεγραφήματα Βαβούδη απο την Αθήνα μετά το 1948.... Οπορτουνιστικές δυνάμεις με την βοήθεια της Γιουγκοσλαβικής πρεσβείας και την ανοχή του αστικού κράτους προσπαθούσαν να φτιάξουν καινούργιο κόμμα και να διαλύσουν το ΚΚΕ Και το πέτυχαν με το Οπορτουνιστικό μπάχαλο της ...ΕΔΑ.... με επικεφαλής τα Αντικομουνιστή Μενσεβίκο Γ.ΠΑΣΑΛΙΔΗ που ήταν και ....Σύμμαχος με κόμμα στο ΕΑΜ.... ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και όλος ο λαός να μας πει πάρτε την Εξουσία και κάντε Σοσιαλισμό δεν γίνεται.. Μεσολαβεί ένα ...αστικοδημοκρατικό στάδιο.... λύσης των εσωτερικών ζητημάτων και μετά με... ομαλές δημοκρατικές.... διαδικασίες να πάμε στο σοσιαλισμό..... Γ.ΣΙΑΝΤΟΣ Συνδιάσκεψη ΠΕΕΑ λίγο πριν την Καζέρτα.... Η Συμφωνία του Λιβάνου και της Καζέρτας δεν ήταν ...λάθος.... Ηταν μέσα στην Πολιτική μας της ....εθνικής ενότητας..... Το ίδιο ισχύει και για τη Βάρκιζα. Στην 2η ΚΟΜΕΠ του 1942 υπάρχει το 3ο γράμμα Ζαχαριάδη που μιλάει ΑΝΟΙΧΤΑ για Ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Μαζί υπάρχει άρθρο του Σιάντου που εξηγεί πως το γράμμα είναι ...σεχταριστικό... και για αυτό φτιάξαμε το ΕΑΜ... με βάσει το 1ο. Αφου πρώτα το διαστρέβλωσαν. Είναι πεντακάθαρη η καταστροφή που έφερε ο Ευρωκομουνισμός όπως είναι πεντακάθαρο οτι είχε χαθεί για την Κ.Δ μετά το 1935... η εμπειρία των Μπολσεβίκων με τον ΛΕΝΙΝ που έφερε την νίκη στη Ρωσία το 1917 όταν ανέτρεψαν την ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΕΡΕΝΣΚΙ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δε χωράει αμφιβολία πως η ΕΑΜική αντιπροσωπεία έκανε στο Λίβανο απαράδεκτες υποχωρήσεις, που, εξ αντικειμένου, λειτουργούσαν υπονομευτικά στις κατακτήσεις του εθνικοαπελευθερωτικού - λαϊκοδημοκρατικού κινήματος. Στην πραγματικότητα, η άλλη πλευρά, χωρίς να έχει τίποτα, τα πήρε όλα, ενώ η αντιπροσωπεία των βουνών τα έδωσε όλα, χωρίς να πάρει τίποτα. Ομως, δεν ήταν μοιραία μια τέτοια εξέλιξη και δε θα οδηγούμασταν, πιθανόν, σ' αυτήν, αν η ΕΑΜική αντιπροσωπεία είχε τηρήσει έστω κι ένα μέρος από τις βασικές οδηγίες που είχε αποφασίσει η ΠΕΕΑ στις 22/4/1944 ως κατευθυντήρια γραμμή της στις διαπραγματεύσεις του Λιβάνου. Συνοπτικά - και για τα σπουδαιότερα ζητήματα - οι οδηγίες αυτές προέβλεπαν:

      Για το πολιτειακό ζήτημα: «Θα ζητηθεί απαραίτητα να γίνει οριστική και ανεπιφύλακτη δήλωση του Γεωργίου ότι δε θα επιστρέψει με οποιαδήποτε ιδιότητα ή αφορμή πριν γίνει δημοψήφισμα. Θα επιδιωχτεί να γίνει αντιβασιλεία».

      Για το πολιτικό ζήτημα: «Η σύνθεση της κυβέρνησης θα στηριχθεί στη βάση ότι η πλειοψηφία ή το ελάχιστο το μισό των εδρών πρέπει να δοθούν στην ομάδα ΕΑΜ - ΚΚΕ - ΠΕΕΑ και ειδικά τα υπουργεία Εσωτερικών και Στρατιωτικών. Για την Προεδρία και το υπουργείο Εξωτερικών θα καταβληθεί προσπάθεια να κερδισθούν για την ομάδα. Πάντως, στην Ελεύθερη Ελλάδα θα υπάρχει αντιπρόεδρος της κυβέρνησης από την ομάδα... Να καθορισθούν οι προγραμματικές κατευθύνσεις της Ενιαίας Κυβέρνησης με βάση τους σκοπούς της ΠΕΕΑ... Η έδρα της κυβέρνησης μπορεί να είναι και έξω απ' την Ελεύθερη Ελλάδα, αλλά απαραίτητα τμήμα της με ορισμένα υπουργεία, δηλαδή των Στρατιωτικών/ υφυπουργείον/, Εσωτερικών, Δικαιοσύνης, Επισιτισμού, Προνοίας, Παιδείας, Γεωργίας και ενδεχόμενα και άλλα, θα εδρεύουν στην Ελεύθερη Ελλάδα».

      Για το στρατιωτικό ζήτημα: «Θα γίνει Ενιαίος Στρατός. Θα έχωμε υπ' όψη για αρχιστρατήγους τους Σαράφη και Σαρηγιάννη. Θα είναι δεκτοί αξιωματικοί πρόθυμα με ανάλογες θέσεις, εκτός απ' τους εθνοπροδότες. Οσο διαρκεί η κατοχή, ο στρατός είναι κατ' αρχήν εθελοντικός. Το σημερινό σύστημα οργανώσεως και διοικήσεως πρέπει να διατηρηθεί. Αν υπάρχουν σοβαρές αντιρρήσεις για τους καπεταναίους, να ζητηθούν οδηγίες».

      Οι οδηγίες υπογράμμιζαν επίσης την ανάγκη να καταδικαστούν οι Κουίσλιγκς και τα τάγματα ασφαλείας, ενώ ρητή ήταν η δέσμευση της αντιπροσωπείας να μην πράξει τίποτα στο Λίβανο χωρίς την έγκριση των αρμοδίων κεντρικών οργάνων του κινήματος. Συγκεκριμένα, η απόφαση της ΠΕΕΑ που λήφθηκε στις 22/4/1944 έλεγε επί λέξει: «Για όσα ζητήματα δεν προβλέπουν οι οδηγίες, καθώς και για όσα υπάρξουν ριζικές διαφωνίες, αποφασίζεται οι αντιπροσωπείες (σ.σ. ΠΕΕΑ, ΕΑΜ, ΚΚΕ) να ζητούν οδηγίες από τα εδώ κεντρικά όργανα» (Βλέπε το σύνολο των οδηγιών και των αποφάσεων: «ΑΡΧΕΙΟ της ΠΕΕΑ - πρακτικά συνεδριάσεων», Εκδόσεις «ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ», 1990, σελ. 85 - 88).

      Βέβαια, καμία από τις αποφάσεις της ΠΕΕΑ δεν τηρήθηκε από την αντιπροσωπεία που διεξήγαγε τις διαπραγματεύσεις στο Λίβανο. Αλλά ούτε και η ηγεσία που βρισκόταν στα βουνά στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, παρόλο που αρχικά απέρριψε τη Συμφωνία του Λιβάνου, έχοντας στο πλευρό της τον αγωνιζόμενο ελληνικό λαό, ο οποίος αντιμετώπισε το γεγονός, τη συμφωνία δηλαδή, με φανερή δυσφορία και αποδοκιμασίες. Η αρχική απόρριψη του Συμφώνου από την ηγεσία των βουνών πολύ γρήγορα περιορίστηκε σε άρνηση αποδοχής του Γ. Παπανδρέου στη θέση του πρωθυπουργού και στη συνέχεια σε πλήρη αποδοχή των πάντων και σε συμμετοχή στην εν λόγω κυβέρνηση χωρίς τον όρο να αλλάξει ο πρωθυπουργός. Το χειρότερο δε είναι ότι αυτή η συμμετοχή συνοδεύτηκε από την υπογραφή της Συμφωνίας της Καζέρτας, που αφαιρούσε ακόμη περισσότερο έδαφος από τα πόδια του λαϊκού κινήματος προς όφελος της αντίδρασης και των Εγγλέζων υποστηριχτών της.

      Το κίνημα πλήρωσε αυτά τα λάθη του ακριβά. Η ιστορία δε συγχωρεί τέτοια λάθη. Διδάσκει, όμως, να μην επαναλαμβάνονται.

      Διαγραφή
    2. Συμφωνούμε απόλυτα. Η Μόνη ένσταση που έχω είναι η εξής. Απο την στιγμή που το σχήμα ήταν πολιτικό μέτωπο ότι έγινε το θεωρώ Νομοτελειακό. Δεν μπορούσε να είναι διαφορετικό. Αυτό πιστεύω. Σημασία έχει οτι μάθαμε και καταργήσαμε το 1996... Πολιτικά μέτωπα και στάδια. Ηταν καθοριστικό. Δεν σημαίνει οτι έτσι δεν μπορείς να χάσεις απλά στην άλλη περίπτωση είναι ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

      Διαγραφή

Tα σχόλια στο μπλοκ πρέπει να συνοδεύονται από ένα ψευδώνυμο, ενσωματωμένο στην αρχή ή το τέλος του κειμένου